در پس بیتهای پرشور نظامی، تنها مدحی ساده از پیامبر(ص) شنیده نمیشود؛ بلکه نوایی از انتظار، دغدغهای اجتماعی و زمزمهای از فرج به گوش میرسد. در «لیلی و مجنون»، شاعر نهتنها عاشقانه میسراید، بلکه تاریخ را به گونهای بازمیخواند که گویی چشمانتظار بازگشت نوری است که پس از رحلت پیامبر، جامعه از آن محروم مانده است.