توجه به زمینه‌های فرهنگی، سبب حفظ هویت دین و کشور می‌شود
گروه اجتماعی: حاتمی‌نژاد با تأکید بر اینکه فرهنگ‌ها با یکدیگر تعامل دارند، ابراز کرد: اگر ما به زمینه‌های فرهنگی خود توجه کنیم، قطعا می‌توانیم هویت کشور و دین خود را بیشتر حفظ خواهیم کرد، اما اگر خود را به دست سرمایه داران و سود طلبان برسانیم، قطعا دچار بحران هویت خواهیم شد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، حسین حاتمی‌نژاد، استادیار دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران روز گذشته، 21 آبان‌ماه در ششمین کنفرانس ملی برنامه‌ریزی و مدیریت شهری در ارائه مقاله خود با بیان اینکه سکونت گاه‌های غیر رسمی ایران با هند کاملا متفاوت است، اظهار کرد: در ایران نیز سکونت‌گاه‌های غیر رسمی چابهار با اردبیل متفاوت بوده که این ناشی از شرایط زمانی است.
وی ادامه داد: حاشیه نشینی ما نیز از لحاظ ساختار با آن‌ها متفاوت است، شهرهای مختلف در گذر زمان تغییرهای بسیار زیادی داشته‌اند و فرآیند اجتماعی آن‌ها در گذر زمان نیز با یکدیگر تفاوت دارند.
حاتمی‌نژاد تأکید کرد: در موضوع شهرنشینی شاید ما نسبت به غرب از نظر تکنولوژی فاصله داشته باشیم اما به لحاظ سابقه شهرنشینی، تمدن، فرهنگ، روابط اجتماعی، اعتقادات، باورها و ... به مراتب از آن‌ها بهتر هستیم، به گونه‌ای که می‌توان گرمی روابط اجتماعی را در شهرهای ایران بسیار بهتر از شهرهای اروپایی دید.
استادیار دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران با بیان اینکه شهرهایی همچون قاهره، تونس، دبی و ... رنگ و بوی اسلامی ندارند، ابراز کرد: همچنین برج میلاد نیز یک بنا اسلامی محسوب نمی‌شود، میدان شهدا یا آزادی نیز دارای مؤلفه‌های اسلامی نیستند.
وی با اشاره به این مطلب که بسیاری از شهرهای کشورهای عربی نوظهور هستند، بیان کرد: شهرهایی همچون دبی تا 35 سال پیش تنها یک بیابان بود اما امروز بزرگ‌ترین و بهترین فضا را در آن جا ساخته‌اند اما شهرهای ایران که بخشی از آن هم اکنون در خاک عراق است، دارای قدت طولانی هستند.
حاتمی‌نژاد با تأکید بر اینکه فرهنگ‌ها با یکدیگر تعامل دارند، ابراز کرد: اگر ما به زمینه‌های فرهنگی خود توجه کنیم، قطعا می‌توانیم هویت کشور و دین خود را بیشتر حفظ خواهیم کرد، اما اگر خود را به دست سرمایه‌داران و سود طلبان برسانیم، قطعا دچار بحران هویت خواهیم شد.
استادیار دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران با اشاره به شباهت و تفاوت شهرهای قاهره و تهران، گفت: قاهره و تهران شباهت بسیار زیادی به یکدیگر دارند، یعنی روند اثرگذاری مدرنیته در ساخت و سازها در بحث روابط اجتماعی یکسان بوده، الگوگیری‌های ما از غرب باعث شده برخی در شمال تهران بهترین زندگی را داشته باشند اما سه میلیون نفر در جنوب شهر تهران برای نان خود معطل باشند، این امر و اثرگذاری در حالی است که قاهره تحت مستیقم استعمار بوده اما ما نبوده‌ایم.
