نقش بستن آیات قرآن روی زیلو توسط خلبان بازنشسته میبدی

به گزارش ایکنا از یزد، ایسنا نوشت: نام میبد را که می‌شنویم، نارین قلعه و قدمت طولانی این شهر در اذهان می‌نشیند. شهری که با خشت و گل، خاطره‌ها دارد. شهری که فرش اکثر خانه‌هایش از زیلو مفروش است و این شهر را با زیلوهایش می‌شناسند.
کارشناسان قدمت زیلو را به‌پیش از اسلام نسبت داده‌اند و میبدی‌ها بافت زیلو را به خود نسبت می‌دهند.
اعتقادات و باورهای دینی این منطقه گویای این نکته است که دیرزمانی است که میبدی‌ها با زیلو آشنایی دارند و در شیوه بافت آن دخل و تصرف دارند و بی‌جهت نیست که زیلوبافان میبدی این صنعت را از ابداعات اجداد خود می‌دانند.
در این میان نوع طرح و بافت زیلوی میبد، خاص و ویژه است که شاید در هیچ کجا نام و نشانی از این بافته زیبا نباشد.
نوآوری و ابداع در طرح و نقشه‌های زیلو تنها هنر خاص مردمان میبدی است، هنری که با گوشت و پوست آن‌ها عجین شده و پینه پنجه این هنر به روی دستان مردان وزنان این دیار گواه این نشان است و بر آن شهادت می‌دهد.
تا چند سال پیش در اغلب خانه‌های این شهر دستگاه‌های زیلوبافی برپا بود و تقریباً شغل اغلب مردم این دیار زیلوبافی بود.
زیلو یک هنر دستی و میراث فرهنگی به‌جامانده از پیشینیان و گذشتگان میبدی‌هاست که طی سال‌ها بابی مهری مواجه شده بود ولی خوشبختانه با تلاش‌های صورت گرفته در سال‌های اخیر، زیلوبافان میبدی با تجمیع در کارگاه‌های زیلو و کار بافی حرکتی برای رشد و توسعه این هنر منحصربه‌فرد آغاز کرده‌اند.
محمدرضا آقایی میبدی، خلبان بازنشسته‌ای که هنر دستانش منحصر بوده و در عین ظرافت و زیبایی تنها نقش به روی زیلو نمی‌زند بلکه کار انحصاری این هنرمند، نوشتن متن و مطلب و آوردن آیات قرآن به روی زیلو است.
وی به این نکته اشاره می‌کند که صنعت زیلو، صنعت پیچیده‌ای است که فقط عاشقان این هنر آن را درک می‌کنند.
او که زیلوبافی را هنری می‌داند که شاید تاکنون همتایش را در هیچ کجا پیدا نکرده باشد، به روی زیلو از آیات قرآن و احادیث و زیارت‌نامه می‌نویسد که در نوع خود بی‌نظیر است و هنرمندان زیلوباف در هیچ کجا هنوز نتوانسته‌اند مانند او بنویسند.
آقایی، زیلوبافی را از پدرش به ارث برده است و در کودکی و نوجوانانی پنجه‌زنی می‌کرده و در کنارش به تحصیل نیز می‌پرداخته است.
او پس از پایان درس و فارغ‌التحصیلی، وارد شغل خلبانی شده و پس از سال‌ها که تمام دنیا را دور زده، چند سالی است که به عشق و شغل اولش بازگشته و زیلوبافی چنان برایش خوشایند است که خلبانی برایش به این جذابیت نبوده است.
خلبان بازنشسته میبدی در یک خواب عجیب اقدام به بافت «زیارت عاشورا» بر روی زیلو می‌کند و این زیلوی باارزش را با کسب اجازه از صاحب خوابش به یونسکو تقدیم خواهد کرد تا همگان از آن فیض ببرند.
این هنرمند پیشکسوت زیلوباف میبدی می‌گوید: باهنر زیلوبافی می‌توان دانشگاه ایجاد و دانشجو تربیت کرد، می‌توان با آن تدریس کرد و نسلی را پرورش داد که ذوق و هنر و سلیقه و شغل و استعداد را به یکجا گردآورد.
او معتقد است با زیلوبافی می‌توان شغل ایجاد کرد و در کنارش زندگی را چرخاند.
وی به نسل جوان توصیه می‌کند که به این هنر روی‌آورند و با خلاقیت و ابداعات نو و جذاب، شیرینی این بافته را چند برابر کنند.

انتهای پیام