شهیدی که مایه آرامش رزمندگان بود

حجت‌الاسلام رمضان تیموری، مدرس حوزه و دانشگاه در گفت‌وگو با ایکنا از لرستان با اشاره به نقش مؤثر علما و روحانیت در پیروزی انقلاب اسلامی ایران، اظهار کرد: روحانیت از جایگاه مردمی بالایی برخوردار بود و این امر سبب ترس دشمنان و منافقان بود، لذا در همان سال‌های نخست انقلاب، ترور شخصیت‌های انقلاب در دستور کار منافقان بود.

وی با اشاره به اینکه شهید صدوقی، شهید دستغیب، آیت‌الله مدنی، آیت‌الله قاضی طباطبایی و آیت‌الله اشرفی اصفهانی از شهدای محراب هستند که به دست منافقین کوردل به شهادت رسیدند، افزود: شهید صدوقی از چهره‌های شاخص انقلاب در استان یزد و در سطح کشور بودند.

تیموری با اشاره به اینکه شهید صدوقی، پیام‌ها و اعلامیه‌های امام خمینی(ره) را در یزد تکثیر و در بین مردم پخش می‌کرد، ادامه داد: برجستگی این عالم فاضل در برخورد قاطع و باصلابت با رژیم پهلوی بود و بدون هیچ هراسی به افشا کردن چهره واقعی رژیم شاهنشاهی می‌پرداخت و در زمان تظاهرات‌های مردمی بر علیه شاه، در وسط میدان‌ بود.

این مدرس حوزه و دانشگاه ویژگی دیگر شهید صدوقی را ساده‌‌زیستی و زی‌طلبگی دانست و با بیان اینکه این شهید محراب همیشه مسیر خانه تا مسجد را پیاده طی می‌کرد و همواره در بین مردم متواضع و افتاده بود، اضافه کرد: تواضع و افتادگی و ارتباط مؤثر با جوانان در زندگی این شهید محراب دیده می‌شود و این امر سبب شده بود که مردم نیز تابع و مطیع اوامر وی باشند.

وی با اشاره به اینکه شهید صدوقی در هند و افغانستان نفوذ داشت و در مسائل داخلی انقلاب به‌عنوان یک روحانی مجاهد، مواضع انقلاب را بیان می‌کرد، افزود: جنبه دیگر شخصیت شهید صدوقی حضور وی در دوران دفاع مقدس و در قرارگاه کربلا بود به‌طوری‌ که حضور وی در جبهه موجب آرامش خاطر رزمندگان بود.

تیموری با تأکید بر اینکه شهید صدوقی در مدتی ریاست حوزه علمیه قم را بر عهده داشته و از یاران باوفای امام بود، اضافه کرد: گروهک منافقین که از طریق آمریکا حمایت می‌شد بعد از عزل بنی‌صدر عملیات تروریستی بر علیه شخصیت‌های مؤثر را آغاز کرد و شهید صدوقی به‌عنوان یکی از شهدای محراب در یازدهم تیرماه سال 61 همزمان با ماه رمضان با زبان روزه به دست منافقان شقی، کوردل در محراب نماز به شهادت رسید کمااینکه وی در سخنرانی‌ها می‌فرمود: «آرزوی من شهادت در راه خداست.»

یادآور می‏‌شود، آیت‌الله محمد صدوقی از روحانیان فعال در انقلاب اسلامی و نماینده امام خمینی(ره) در استان یزد و امام‌جمعه این شهر بعد از انقلاب بود که در سال 1287 شمسی برابر با 1327 قمری در یزد متولد شد، پدرش آقامیرزا ابوطالب یکی از روحانیون یزد بود، در هفت سالگی، پدر و در 9 سالگی مادر خود را از دست داد از آن پس تحت سرپرستی پسر عمویش، میرزا محمد کرمانشاهی قرار گرفت.

وی بخشی از تحصیلات خود را در یزد و اصفهان گذراند و سپس برای ادامه تحصیل به قم مهاجرت کرد و به مدت 21 سال در قم به فراگیری علوم اسلامی پرداخت و از محضر اساتیدی همچون شیخ عبدالکریم حائری‌یزدی، سیدصدرالدین صدر، سیدمحمدتقی خوانساری، سید محمد حجت کوه‌کمری و حضرت امام خمینی(ره) بهره برد.

از شاگردان وی می‎توان از محمدتقی جعفری، سیدجلال‌الدین آشتیانی، سیدهاشم رسولی محلاتی، سیدمحمدعلی روضاتی، محمدفاضل لنکرانی، مرتضی مطهری، یوسف صانعی، اکبر هاشمی رفسنجانی، علی قدوسی، احمد مجتهدی تهرانی و احمد جنتی نام برد.

پس از درگذشت آیت‌الله شیخ عبدالکریم حائری، مؤسس و مدیر حوزه علمیه قم، اداره قسمتی از حوزه علمیه به وی واگذار شد که می‌‎توان از تولیت مدارس و تقسیم شهریه‌های طلاب یاد کرد.

سال 1330 شمسی با فوت عالم بزرگ دینی یزد شیخ غلامرضا فقیه خراسانی، با درخواست مردم و توصیه امام خمینی(ره) و بزرگان به یزد بازگشت و به انجام وظایف دینی پرداخت.

وی همچنین در مجلس خبرگان قانون اساسی از طرف مردم یزد انتخاب و وارد مجلس شد، با شروع جنگ عراق و ایران وی در تجهیز مردم برای رفتن به جبهه می‌کوشید و گاهی خود شخصاً در جبهه‌ها به قصد سرکشی و تقویت روحیه رزمندگان حاضر می‌شد.