پدرم عشق به یکتاپرستی، دین و کتابخوانی را به من آموخت

به گزارش خبرنگار ایکنا، مراسم گرامیداشت احمد مهدوی دامغانی، امروز چهارشنبه 5 مردادماه با حضور شخصیت‌های علمی و فرهنگی با همکاری چند نهاد و مرکز فرهنگی در موسسه روزنامه اطلاعات برگزار شد.

فریده مهدوی دامغانی، فرزند مرحوم احمد مهدوی دامغانی در این مراسم به سخنرانی پرداخت و با اشاره به برخی از خصوصیات پدرش گفت: اگر بخواهم پدرم را توصیف کنم و بگویم ایشان به غیر از هستی بخشیدن به بنده، چه هدایای دیگری به بنده عنایت فرمودند، سه کلمه به ذهنم می‌آید که شامل مهربانی، عشق به دین و عشق به کتاب است. از صفات نیکوی دیگر ایشان، تدین و پرهیزگاری، یکتاپرستی منضبطانه، عشق و احترام به دین اسلام و به پیامبر اکرم(س) و اهل بیت مطهر و پاک ایشان، عشق به خاک ایران‌زمین و عشق به اندیشمندان و مردان خداست.

این نویسنده و مترجم ادامه داد: عشق به علم و دانش، عشق به شعر و ادبیات و عرفان و شاعران و آثار ناب ادبی، حس قدرشناسی عمیق نسبت به استادان و آموزگاران، دقت و وسواس در پیشبرد امور پژوهشی، حس مسئولیت عمیق در کارها، جدیت و وفاداری در دوستی و رفاقت با دیگران، خوشرویی، سخاوتمندی، هوش بالا، حافظه اعجاب‌آور، دور بودن از بغض و حسد و کینه، مهمان‌نوازی و مهمان‌پروری، وظیفه شناسی، کمک به ناتوانان و نیازمندان، رعایت دقیق وظایف دینی و شرعی و سرانجام عشق عمیق به خانواده، از دیگر خصوصیت مرحوم مهدوی دامغانی است.

وی یادآور شد: پدرم عشق به یکتاپرستی، دین، کتابخوانی، مهربانی کردن و حرمت به دیگران را به بنده آموختند و من را با آن یار مهربان که کتاب باشد آشنا کردند و من اینک پس از سپری شدن 59 تابستان از عمرم برای اولین بار دوست، رفیق، یار، همدم و هم صحبت و سنگ‌صبور عزیزم را از دست داده‌ام و دیگر هرگز دوستی به مانند او نخواهم داشت تا در مورد دین، معنویات، کتاب و داستان‌های دوران کهن یا معاصر با او به صحبت بنشینم. 

 

فریده مهدوی دامغانی تصریح کرد: امیدواریم روح عزیز ایشان در همان بهشتی که نهر از زیر درختانش جاری است و فرشتگان بارگاه الهی در آنجا با سلام از ارواح پاک‌سرشت استقبال می‌کنند حضور داشته باشد و همچنان تا ابد به خدمتگزاری و عشق به حضرت پیامبر(ص) و خاندان پاک و مطهر ایشان مشغول باشند و در روزی که فرج حضرت بقیه‌الله فرا رسد او نیز در میان دیگر مؤمنان در کنار آن امام پیروزمند حضور داشته باشد. از همه افرادی که مسئولیت برگزاری این مراسم زیبا و باشکوه را بر عهده داشتند عمیقاً سپاسگزاری می‌کنم و مراتب قدردانی خودم و اعضای خانواده را صمیمانه به آنها ابراز می‌دارم.

محمدعلی آذرشب، استاد دانشگاه تهران، سخنران دیگر این مراسم بود که در سخنانی گفت: بنده اولین بار توفیق دیدار با احمد مهدوی دامغانی را در سوریه داشتم که آن موقع رایزن فرهنگی بودم. از ایشان پرسیدم در سوریه چه می‌کنید، گفتند بنده هرساله از آمریکا برای پابوسی حضرت زینب(س) به سوریه می‌آیم. بنده سوال کردم که راز رابطه وی با حضرت زینب(س) چیست که متوجه شدم ایشان به مکتب اهل بیت و خاندان عصمت و طهارت با دید تمدنی نگاه می‌کند و به عبارت دیگر وی به تشیع به عنوان مذهب در مقابل مذهب نگاه نمی‌کند بلکه آن را یک جریان تمدن‌ساز در تاریخ اسلام می‌داند.

 

آذرشب ادامه داد: وی دنبال دو مقوله تمدن‌ساز در تاریخ اسلام بودند؛ یکی اهل بیت(ع) و دیگری وحدت تمدنی جهان اسلام از دیدگاه ادبی بود. من با این هدف که ایشان دنبال این است که اهل بیت را پرچمدار و احیاگر حفظ تمدن اسلامی هستند دیدگاه‌های ایشان را دنبال کردم و به این نتیجه رسیدم که وی در تمام مطالب خود پیگیر این موضوع بوده‌ است. 

 

این استاد ادبیات عرب تصریح کرد: دیدار دیگر بنده با ایشان در کویت بود که واقعاً در یک همایش در زمینه ادبیات عرب به خوبی درخشید و قصیده‌ای خواند که برای من تعجب‌آور بود چون قبلاً آن را نشنیده بودم. قصیده درباره مدح یک امیر عباسی توسط یک شاعر بود که بنده تا آن موقع اسم شاعر را هم نشنیده بودم.

همچنین علی‌محمد سجادی، استاد ادبیات دانشگاه شهید بهشتی و از شاگردان مرحوم احمد مهدوی دامغانی، در این مراسم سخنرانی کرد و گفت: چهل روز پیش که خبر درگذشت مرحوم استاد مهدوی دامغانی منتشر شد هرکسی مراتب اندوه خود را در قالب پیام‌ تسلیت و تعزیت به دودمان مکرم دامغانی و اهل عرفان و ذوق و هنر تقدیم داشت. در این میان استادی ایشان در دانشگاه هاروارد رنگ و وجهه دیگری داشت و بنده بر همین موضوع درنگ می‌‌کنم. استاد مهدوی دامغانی در شصت و پنج سالگی بر کرسی تدریس در این دانشگاه تکیه زد؛ سنی که در اغلب کشورها جهان هنگام بازنشستگی است، اما این را چگونه می‌توان تعبیر کرد غیر از اینکه از بد حادثه به آنجا پناه برده باشد اما همین هم نکته‌ای عبرت‌آموز است که علم و عالِم را هرگز بازنشستگی نیست.

 

وی ادامه داد: نکته دیگر اینکه آیا دانشگاه هاروارد با همه عظمتی که به عنوان معتبرترین نهاد علمی جهان دارد به حضرت استاد مهدوی دامغانی اعتبار و عظمت بخشید یا برعکس؟ شاید بیان لطیفه‌‌ای از استاد باستانی پاریزی در جواب این سوال به یاری ما آید. در جلسه تودیع نایب یکی از آستان‌های مقدس، مجری برنامه ضمن برشمردن امتیازات شخصی که قرار بود نایب شود بر این نکته تاکید کرد که وی برادر دکتر منوچهر اقبال، نخست وزیر هستند. بلافاصله وی سخن مجری را قطع کرد که من برادر دکتر اقبال نیستم بلکه وی برادر من است. مفهوم این نکته این است که مقام نخست وزیری، عنوانی اعتباری و انتزاعی است و در برابر آستان‌‌داری من رنگ می‌‌بازد.

 

سجادی یادآور شد: کمترین تردیدی ندارم که این استاد مهدوی دامغانی بود که به دانشگاه هاروارد، دست‌کم در رشته‌ای که مشغول تدریس آن بود اعتبار و عظمت بخشید. در نامه‌ای که سال‌ها قبل به من نوشته، آورده است که بیست و پنج سال است که در دانشگاه هاروارد تدریس می‌کنم و اغلب دانشجویانی که تربیت کرده و اکنون در دانشگاه‌های آمریکا به استادی مشغول هستند.