حرکت در مسیر سند چشم‌انداز حسینی ضامن حفظ انقلاب است

به گزارش خبرنگار ایکنا، آیین اولین سالگرد بانو سرجوقیان، مادر شهید بی‌نشان مهدی افخم‌رضایی و همسر مرحوم آیت‌الله افخمی، دهم شهریور در گلزار شهدای گمنام بهشت زهرای تهران برگزار شد.

این مراسم مصادف با سالروز شهادت حضرت رقیه (س)، با حضور حجت‌الاسلام‌والمسلمین ابوترابی، امام جمعه موقت تهران، با قرائت زیارت عاشورا توسط حاج احمد اسکندری و تلاوت قرآن استاد ممتاز بین‌المللی استاد موحد امین، با سخنرانی حجت‌الاسلام‌والمسلمین سیدحسین مؤمنی و مرثیه‌سرایی حاج محسن طاهری همراه بود.

حجت‌الاسلام‌والمسلمین سیدحسین مؤمنی در این مراسم درخصوص وجوه کارایی انقلاب و نظام اسلامی و نیاز به تحول اصلاح اساسی و بنیادی در آن عنوان کرد: باید دید اصل و اساس ریشه‌ این انقلاب بر چه اساسی است و اگر از آن ریشه فاصله گرفتیم، کارایی آن زیر سؤال است و اگر از آن ریشه فاصله نگرفتیم، همچنان خواهد ماند.

حجت‌الاسلام مؤمنی ادامه داد: بنیانگذار این نظام مقدس درباره اصل و اساس کار و این حرکت فرمودند این انقلاب در امتداد انقلاب سید‌الشهدا(ع)است، لذا آنچه که در انقلاب ابی‌عبدالله(ع) مدنظر بوده، مد نظر حضرت امام‌(ره) هم بوده است؛ اگر ما در طریق سند چشم‌اندازی که ابی‌عبدالله(ع) ترسیم فرمودند، قدم برداشتیم، این انقلاب مستمر مانده و هیچ آسیبی به آن وارد نخواهد شد.

وی با اشاره به اینکه از قدیم‌الایام کارشکنی‌ها، شیطنت‌ها، فتنه‌ها و نفاق هم در این راه بوده است، تأکید کرد: با همه این احوال تا زمانی که در سند چشم‌انداز حسینی حرکت می‌کنیم، بیرق انقلاب ما بلند است. به محض اینکه از این بیرق و از این سند چشم‌انداز فاصله بگیریم، آن مصیبت‌ها و آفت‌هایی که دشمن تصور می‌کرد، می‌تواند بعد از 40 سالگی به این نظام و این انقلاب لطمه وارد کند.

حجت‌الاسلام مؤمنی در ادامه سند چشم‌انداز ابی‌عبدالله(ع) را در پنج قسم «مَنْ کَانَ فِینَا» «بَاذِلًا مُهْجَتَهُ» «مُوَطِّناً عَلَی لِقَاءِ‌اللهِ نَفسَهُ»، «فَلْیَرْحَلْ» و «مَعَنَا» تقسیم‌بندی کرد و در توضیح «مَنْ کَانَ فِینَا»، عنوان کرد: اینجا هرکسی با ما است با ژست گرفتن و ادعا اتفاق نمی‌افتد. مدعی زیاد است اما در عمل کمیت‌ها لنگ است. «مَنْ کَانَ فِینَا» یعنی باید مثل مادرهای شهدا، مثل شهدا، مانند این مادر بزرگوار شهید در عمل نشان دهیم پیرو ولایت هستیم.

حجت‌الاسلام مومنی در توضیح  قید دوم در سند چشم‌انداز ابی‌عبدالله(ع) عنوان کرد: «بَاذِلًا مُهْجَتَهُ...» یعنی کسی که اهل بذل باشد. حضرت ابی‌عبدالله(ع) برای خدا، جان و مال و فرزند می‌دهد. اما یک چیز دیگر هم در این قید هست که معمولا افراد کم می­‌آورند، آن هم آبروست. یعنی باید دید فرد حاضر است برای باورها و نظام آبرو بگذارد؟ حسین(ع) و یارانش در راه خدا خود را بذل کردند و ماندگار ماندند، اما توابین که تعدادشان از شهدای کربلا بیشتر بود و مثل شهدای کربلا در یک روز به شهادت رسیدند، اثر شهدای کربلا را نداشتند، زیرا دیر آمدند، دیر تصمیم گرفتند و متزلزل بودند.

وی با اشاره به «مُوَطِّناً عَلَی لِقَاءِ‌اللهِ نَفسَه» عنوان کرد: سومین قید از سند چشم‌انداز ابی‌عبدالله(ع)، این است که فرد خودش را برای لقاء خدا آماده کرده است، یعنی برای دنیا و نفسانیت کار نمی‌کند، زیرا می‌­داند آخر از این دنیا می‌رود و خودش را برای لقاء خدا آماده کرده است. لذا «مُوَطِّناً عَلَی لِقَاءِ‌اللهِ نَفسَه» یعنی یک ذره نفسانیت و تعلقات دنیوی در وجودشان نیست، مانند مادران و پدران شهدا که فرزندشان را در راه خدا داده و  از جهت مطاع دنیا می‌توانستند به خیلی جاها برسند و حقشان هم بود، اما می‌گویند ما با خدا معامله کردیم.

حجت‌الاسلام مؤمنی، «فَلْیَرْحَلْ» را چهارمین قید از سند چشم‌انداز ابی‌عبدالله(ع) خواند و گفت: ما یک سفر داریم که وطن پشت سر است و می‌رویم و برمی‌گردیم. یک کوچ یا رَحل هم داریم که در کوچ هر کجا که رحل اقامت گزیدی، همان‌جا وطنت هست. کوچ در سند چشم‌اندازی که ابی‌عبدالله(ع) برای ما ترسیم کردند، یعنی کوچی که هیچ دلبستگی و تعلق به این دنیا نداشته باشد.

وی افزود: «مَعَنَا» در سند چشم‌انداز ابی‌عبدالله(ع) هم یعنی معیت تا آخر. امتیاز یاران حضرت سیدالشهدا(ع) این بود که زمانی که ناله‌ «هل من ناصر» حضرت بلند شد، بدن‌هایشان شروع به حرکت کرد، یعنی حسین جان راضی هستیم یک ‌بار دیگر برای تو بجنگیم و به شهادت برسیم.