آلبرت بغزیان، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در گفتوگو با ایکنا، درباره تأثیر تقویت مشاغل دانشبنیان بر گسترش عدالت گفت: اقتصاد دانشبنیان صرفاً به تحقق کامل عدالت منجر نمیشود اما یکی از ابزارهای تحقق عدالت به شمار میرود.
وی افزود: میان عدالت و توزیع مناسب امکانات رابطه تنگاتنگی وجود دارد و این امکانات میتواند از قبیل امکانات آموزشی باشد یا امکانات درآمدی، فرصتهای شغلی و به طور کلی هرآنچه که همه افراد به عنوان یک امتیاز مطلوب به صورت عادلانه از آن بهرهمند شوند. عدالت توزیعی در کسب رضایت مردم اثرگذاری بسیاری دارد.
کارشناس اقتصادی ادامه داد: ما در حوزه عدالت توزیعی، منابع و تسهیلات بانکی را داریم و شرکتهای دانشبنیان به شدت نیازمند عدالت در توزیع تسهیلات بانکی هستند. شرکتهای دانشبنیان بدون تسهیلات بانکی نمیتوانند کسب و کار خود را توسعه بخشند و اگر کسب و کار آنها توسعه نیابد، تجاریسازی فکر، ایده و محصولات رقم نخواهد خورد. پس ضروری است تسهیلات بانکی به سمت شرکتهای دانشبنیان هدایت شود و یکی از جنبههای عدالت همین موضوع است.
بغزیان کمک به شرکتهای دانشبنیان را یکی از مصادیق توسعه عدالت در کشور عنوان کرد و گفت: تقویت شرکتهای دانشبنیان عدالت در توزیع خدمات، ثروت و فرصتها را به همراه دارد و وقتی از این شرکتها حمایتهای مالی و مالیاتی صورت پذیرد، درواقع به عدالت در توزیع خدمات، عدالت در توزیع ثروت و عدالت در توزیع فرصتها کمک شده است.
وی حمایت از شرکتهای دانشبنیان را به باور مدیران مرتبط دانست و گفت: مسئولان و مدیران فرهنگی، اقتصادی و به طور کلی تصمیمگیران باید به این باور برسند که دادن امکانات، فضا و فرصت به شرکتهای دانشبنیان همراستا با مفاهیم عدالت است و در عصر حاضر اقتصاد دانشبنیان یکی از ابزارهای جدید در حوزه عدالت تعریف و تلقی میشود.
بیشتر بخوانید:
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران بیان کرد: انتظار میرود مدیران و تصمیمگیران و تصمیمسازان به صورت مداوم در میان صاحبان مشاغل دانشبنیان حضور داشته باشند و با نمایندگانشان جلسه برگزار کنند یا حتی اجازه دهند در جلسات اقتصادی دولت، نمایندگان شرکتهای دانشبنیان حضور پیدا کنند تا مطالبات فعالان عرصه دانشبنیان را پیگیری و نیازمندیهای آنها به منابع و حمایتهای سختافزاری و نرمافزاری اعلام شود.
بغزیان ادامه داد: متأسفانه هنوز خود مدیران و تصمیمگیران به توانایی شرکتهای دانشبنیان اعتماد کامل و صددرصدی ندارند و به همین دلیل است که از فضای به وجود آمده سوءاستفاده میکنند و از اینکه به شرکتهای دانشبنیان تسهیلات ارائه دهند، امتناع میورزند. بانکها معتقدند چرا باید به یک کسب و کار دانشبنیان وام ارائه دهند، درصورتیکه بازگشت اصل وام و سود آن زمانبر است و به همین دلیل ترجیح میدهند به طرحهای زودبازده یا کسب و کارهایی وام دهند که خیلی شفافیتی در آنها نیست و در نهایت منجر به پولشویی یا فساد و اختلاس میشود و دریافتکنندگانش بزرگترین بدهکار بانکی تلقی خواهند شد.
وی معتقد است، تا زمانیکه مدیران اعتماد قلبی و فکری به شرکتهای دانشبنیان نداشته باشند، اقتصاد دانشبنیان به صورت کامل تحقق پیدا نمیکند و در آن صورت عدالت در توزیع خدمات و توزیع ثروت با مشکل مواجه میشود.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران با بیان اینکه بسیاری از شرکتهای دانشبنیان در تأمین نیازهای اولیه با مشکل روبهرو هستند، گفت: بعضی از شرکتهای دانشبنیان حتی در پرداخت قبوض آب، برق، گاز و حتی مالیات با مشکلاتی دست و پنجه نرم میکنند، چه برسد به اینکه بخواهند نیروی انسانی را گسترش دهند یا توسعه تجهیزات و بخشها را در دستورکار قرار دهند.
بغزیان افزود: بخش خصوصی برخلاف بخش دولتی نیازمند حامی است و اگر از حامی برخوردار نباشد سریع زمین خواهد خورد اما بخش دولتی اینگونه نیست. فرض کنید گروه دانشبنیانی یک ایدهای را به محصول تبدیل کرده و آن را به معرض نمایش گذاشته، اگر دولت از این ایده حمایت نکند و بانکها به منظور تجاریسازی آن ایده، تسهیلات ارائه ندهند، آن گروه دانشبنیان زمینگیر میشود یا در نهایت ایده خود را به مشتریان خارج کشور به فروش میرساند.
وی بیان کرد: حمایت از شرکتهای دانشبنیان ابعاد وسیعی را شامل میشود و نباید نگاه سطحی به نوع حمایتها داشت. در حقیقت حمایتهای گمرکی، مالیاتی و بیمهای در کنار سایر حمایتها باید مدنظر قرار داشته باشد، یعنی صرفاً نباید بگوییم چون به یک شرکت دانشبنیان تسهیلات بانکی تعلق گرفته پس کفایت میکند، درواقع باید از شرکتهای دانشبنیان تازهتأسیس حمایتهای گستردهتر صورت پذیرد تا قوی شوند و روی پای خود بایستند.
این کارشناس اقتصادی یکی از مهمترین چالشهای پیش روی شرکتهای دانشبنیان را مشکل در بازاریابی و سفارشگیری دانست و برای حل این چالش پیشنهاد کرد: به باور من دولت باید نخستین مشتری شرکتهای دانشبنیان باشد. قطعاً نیازهای دولت بسیار زیاد است و میتواند این نیازها را از طریق شرکتهای دانشبنیان مرتفع سازد. به عبارت بهتر دولت نیازهای خود را استخراج و به شرکتهای دانشبنیان اعلام کند تا این شرکتها محصول مورد نیاز دولت و سایر دستگاهها را تولید کنند، نه اینکه مستقیم از طریق واردات یا از طریق تجار تجهیزات مورد نیازش را وارد سازد.
بغزیان از دیگر چالشهای شرکتهای دانشبنیان را عدم رعایت حق کپیرایت عنوان کرد و در این باره گفت: یکی از نگرانیهای شرکتهای دانشبنیان، عدم رعایت حق کپیرایت است. چون در این حوزه قوانین محکم و سختگیرانهای وجود ندارد، به راحتی تولید یا ایده یک شرکت دانشبنیان از سوی شرکت یا گروه دیگری به سرقت برده میشود و موجب ضرر و زیان و کاهش انگیزه صاحب ایده خواهد شد.
وی در این رابطه افزود: رعایت قانون کپیرایت ایجاد انگیزه میکند و مانع سرخوردگی صاحب اثر خواهد بود ولی متأسفانه در کشور ما این مورد خیلی رعایت نمیشود.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران در پایان حمایتهای بیمهای از شرکتهای دانشبنیان تازهتأسیس را موجب انباشت سود و سرمایه در این نوع شرکتها دانست و تأکید کرد که بهتر است دولت تا مدتی بخشی از هزینههای بیمه تأمین اجتماعی و بیمه حوادث این شرکتها را تقبل کند.
گفتوگو از سعید امینی
انتهای پیام