محمدحسین قمری، سرپرست دفتر خدمات عمومی(مرکز اصناف) وزارت صمت و برگزیده جایزه کارآفرین برتر سال ۱۳۹۸ در گفتوگو با ایکنا، با اشاره به ضرورت انجام نیازسنجی بازار از سوی شرکتهای دانشبنیان گفت: همواره کارهای بدیع و نو بدون نیازسنجی بازار صورت میپذیرفت و جوایزی مانند جوایز خوارزمی وقتی به اینها تعلق میگرفت نیاز بازار در آنها لحاظ نمیشد و برای معاونت فناوری ریاست جمهوری هم صرفاً نو بودن و بدیع بودن ا ختراع ملاک اهدای جوایز بود تا اینکه نیاز بازار مورد سنجش قرار گیرد.
وی افزود: بارها مشاهده شده در مرحله عمل وقتی اینها وارد بازار میشدند، محصولاتشان برخلاف تقدیرهایی که صورت گرفته با اقبال زیادی در بازار روبهرو نشده است و در نهایت با نوعی نارضایتی و طلبکاری از سوی صاحبان ایده و ابداعات مواجه میشدیم و هنگامی که صاحب ایده با بیرغبتی در بازار روبهرو میشود انتظار دارد دولت از او حمایتهای مادی و معنوی کند و بعضاً چنین حمایتهایی را انجام میشود ولی در اکثر مواقع صاحبان ایده و ابداعات که وامهایی را به منظور توسعه محصول خود دریافت میکردند پس از مدتی بدهکار میشدند، چون بازار رغبتی به محصول آنها ندارد و هم اینکه بدهکار بانک شدهاند و این رویه نارضایتی صاحبان ایده و کسب و کار شدت میبخشد.
کارآفرین برتر سال 1398در این رابطه ادامه داد: من معتقدم طی هفت هشت سال گذشته روند حمایت معاونت فناوری ریاست جمهوری از شرکتهای دانشبینان مثبت بوده و ضوابطمند عمل کردهاست و به بازار فروش توجه داشته است. از آنجایی که من اطلاع دارم در کنار نوآور و فناورانه بودن محصول و ثبت شدنش باید بازار فروش آن مورد توجه قرار گیرد و این جزء معیارهایی است که شکل گرفته ولی طی این سالها خیلی به آن توجه نشده است.
بیشتر بخوانید:
وی با بیان اینکه بسیاری از شرکتهای دانشبنیان با مفهوم تجاریسازی و بازارسازی یا بازاریابی محصولات بیگانه هستند، عنوان کرد: هرچند شرکتهای خدمات کسب و کار که در حوزه تجاریسازی فعالیت دارند به بازاریابی محصولات دانشبنیان کمک میکنند ولی اصل موضوع این است که باید این روند تجاریسازی و بازارسازی یا بازاریابی حفظ شود تا در صورت خلق محصول جدید اولین عامل مؤثر در فروش محصول خود مشتری باشد.
کارشناس حوزه کسب و کارهای دانشبنیان معتقد است، شرکتهای کوچک دانشبنیان که به تازگی شکل گرفتهاند از قدرت بیشتری نسبت به شرکتهای بزرگ، قدیمی و مشهور برخوردار هستند. وی در توضیح بیشتر گفت: شرکتهای کوچک دانشبنیان برخلاف شرکتهای بزرگ امکان آزمون و خطای بیشتر، انعطافپذیری بیشتر و از ریسکپذیری بیشتر برخوردار هستند، لذا بنا به این دلایل بارها مشاهده شده شرکتهای کوچک دانشبنیان با همین انعطاف و ریسکپذیری محصولی را وارد بازار میکنند که به مرور زمان جای شرکتهای بزرگ را در بازار میگیرد.
قمری با بیان اینکه مهمترین معیار تأثیرگذار در موفقیت یک شرکت دانشبنیان، درک دقیق از حل مسئله یا مشکلی از مشکلات مخاطبان و مردمی است که با آنها سروکار دارند، گفت: به هر حال پیش از راهاندازی کسب و کار جدید باید بازار هدف آن کسب و کار مشخص شود و حتی ضروری است صاحبان کسب و کار پای درددل مردم و مشکلات آنها بنشینند و متناسب با نیازهای آنها دست به خلق محصول بزنند. صاحبان کسب و کار باید تلاش کنند مسائل و مشکلات مردم را حل کنند و طبیعتاً اگر چنین هدفی محقق شود قطعاً بازار، مشتری و درآمد برایشان تضمینشده خواهد بود.
وی اظهار کرد: یک سری از نیازها، نیازهای حاکمیتی محسوب میشوند که حاکمیت برای تأمین نیازهای داخلی به حمایت از واحدهای تولیدی مبادرت میورزد مانند تولید قطعهای خاص که سالانه مقدار قابل توجهی ارز از کشور به خاطر وارداتش خارج میشود اما کمک دیگری که حاکمیت میتواند به کسب و کارهای دانشبنیان کند مربوط به شناخت مسائل و نیازهاست و حاکمیت میتواند با برگزاری نشست میان کارگروهها، انجمنهای تخصصی و اتحادیهها و انجام هماندیشی میان اینها نظام مسائل را استخراج و برایشان راهکاری بیندیشد.
سرپرست دفتر خدمات عمومی(دفتر اصناف) وزارت صمت افزود: مهمترین دلیل شکست یک کسب و کار دانشبنیان این است که مسائل را درست تشخیص نمیدهد و لذا یکی از کمکهایی که حاکمیت میتواند انجام دهد طرح نیازها و مسائلی است که از اشراف اطلاعاتی، تعامل با مردم و اصناف نشئت میگیرد و لذا ارائه اطلاعات به صاحبان کسب و کار دانشبنیان میتواند کمکی قابل توجه محسوب شود.
قمری با بیان اینکه دانشگاههای ما شیوه حل مسئله را به کسب و کارهای دانشبنیان نیاموختهاند، عنوان کرد: ماهیت پایاننامههای کارشناسی ارشد و دکتری، حل مسئلهای از نظام مسائل است. در تمام کشورهای جهان یک پایاننامه با مسئلهای شروع میشود و در پایان باید بتواند برای حل آن مسئله راهکار ارائه دهد. واقعاً در نظام آموزش عالی ایران چقدر به حل مسئله اهمیت داده میشود؟ در ایران هزینههای گزاف به نظام آموزشی تزریق میشود اما نه برای حل مسئله بلکه صرفاً برای چاپ مقاله یا تقویت رزومه علمی اساتید و دانشجویان!
وی بیان کرد: به باور من در نظام آموزشی ایران از دبستان گرفته تا دانشگاه باید آنچه که آموزش داده میشود شیوه صحیح حل مسئله است، چون اگر مسئلهای حل شود قطعاً محصول ما مشتری خواهد داشت. باید بدانیم تحمیل یک محصول به جامعه بازاری طولانیمدتی نخواهد داشت و صرفاً به صورت مقطعی مردم از آن محصول استفاده میکنند ولی در نهایت موفقیتآمیز نخواهد بود و منجر به شکست میشود.
گفتوگو از سعید امینی
انتهای پیام