شهید مفتح پیشاهنگ وحدت حوزه و دانشگاه + فیلم

امروز ۲۷ آذرماه مصادف با روز عروج آسمانی عالم ربانی، شهید محمد آیت‌الله مفتح است که نقش ارزنده و قابل توجهی در بحث ارتباط مهم حوزه‌های علمیه و دانشگاه‌ها داشته است. این روز به‌عنوان روز «وحدت حوزه و دانشگاه» نام‌گذاری شده تا در کنار مجاهدت‌های بی‌دریغ یک عالم در عمل منویات امام(ره)، یادآور بحثی مهم در ارتباط بین علم و دین باشد. دو مقوله مهم که از زمان آغاز سیر صعود علم در زندگی بشر و پیدایش مکتب‌ها و اندیشه‌های فکری و ذهنی به خصوص مکتب سکولاریسم همواره در بحث محافل دینی و سیاسی بوده است. جدایی دین از علم یا اتحاد و تعاضد دین و علم در یک کشور، دو تفکری است که دیدگاه‌های تضاد یکدیگر را داشته و همواره در تقابل و تعارض یکدیگر مطرح می‌شوند.

محمد مفتح در سال ۱۳۰۷ در روستای کله‌سر‍‍ در بخش فامنین از توابع شهر همدان از یک خانواده روحانی متولد شد. پدرش شیخ محمود مفتح از روحانیان همدان بود. در همدان نزد افرادی چون آخوند ملا علی، دروس اولیه فقه را فرا گرفت و در سال ۱۳۲۲ و در ۱۵ سالگی برای ادامه تحصیل راهی شهر قم شد. در آنجا در محضر درس سیدروح‌الله خمینی، سیدحسین طباطبایی بروجردی، سیدمحمدرضا گلپایگانی، سیدمحمدحسین طباطبایی، داماد و حاج آقا رحیم ارباب حضور یافت و به آموختن درس آنها همت گماشت. اما علاقه او باعث شد تا به تحصیلات جدید نیز بپردازد. با گذشت زمان، علاوه بر اینکه یکی از مدرسین معروف حوزه علمیه شد، توانست درجه دکتری در رشته فلسفه را نیز کسب کند. در طول این مدت در دبیرستان‌ها تدریس می‌کرد و مدتی نیز مدرس حوزه بود.

شهید مفتح همراه با درس و بحث به منبرها می‌رفت و سخنرانی می‌کرد. مقالات متعددی در روزنامه‌ها و مجلات اسلامی علیه حکومت پهلوی به رشته تحریر درمی‌آورد و به جذب دانشجویان و طلاب می‌پرداخت. به شهرهای مختلف ایران از جمله آبادان، اهواز، خرمشهر، کرمان، اصفهان، یزد و شیراز مسافرت می‌کرد. در جلسات سخنرانی چند هزار نفری شرکت کرده و علیه حکومت پهلوی سخنرانی می‌کرد. به‌خاطر فعالیت‌های سیاسی و مخالفت با حکومت پهلوی، به زاهدان تبعید شد و از ورود به استان خوزستان ممنوع کردند. در سال ۴۸ پس از آزادی به تهران آمد و در دانشکده الهیات و معارف اسلامی دانشگاه تهران، همگام با شهید مرتضی مطهری به تدریس پرداخت.

شهید مفتح در ۲۷ آذر ۱۳۵۸ هنگام ورود به دانشگاه تهران توسط گروه فرقان هدف گلوله قرار گرفت و به همراه دو محافظش جواد بهمنی و اصغر نعمتی در مقابل دانشکده الهیات دانشگاه تهران با رگبار گلوله کشته شد. در واقع می‌توان آیت‌الله مفتح را شهید راه دانش و جهادگر عرصه وحدت حوزه و دانشگاه قلمداد کرد. فردی که در زندگی ۵۱ ساله خود همواره به‌دنبال کسب علم و گسترش آن در مجامع مختلف بوده و حتی تا پایان عمر خود، تلاش بر برقراری ارتباط حوزه علمیه با دانشگاه و دین با علم را داشته است.