عوامل مادی و غیرمادی بیماری از منظر روایات

به گزارش ایکنا از یزد، حجت‌الاسلام هادی سمتی، رئیس اداره تبلیغات اسلامی شهرستان بافق در ادامه سلسله جلسات «کلیدهای زندگی بهشتی در پرتو توصیه‌های کتاب مفاتیح‌ الحیاة» با اشاره به اینکه انسان آفریده خدا و خلیفه و امانتدار اوست و برای زندگی و حیاتی آفریده شده است و در این زندگی و بندگی به بدن سالم نیاز دارد و بهره‌مندی همه جانبه او از سلامتی، اساس فعالیت‌های وی در زندگی مادی و معنوی است، به عوامل مادی و غیرمادی بیماری پرداخت و گفت: در ادامه فصل چهارم این کتاب، عوامل بیماری به مادی و غیرمادی تقسیم و روایات متعددی در این زمینه ذکر شده است.

وی با اشاره به عوامل مادی بیماری در روایتی اضافه کرد: امام علی(ع) فرمود: «کسی که نهال هوس غذاهای گوناگون در دل بکارد، میوه‌های دردهای گوناگون بچیند،» و می‌فرماید: «زندگی را برای خوردن مخواه، بلکه خوردن را برای زندگی بخواه.» و می‌فرماید: «معده کانون بیماری‌ها و پرهیز سرآمد هر درمان است. بدن را به آنچه خوی کرده است عادت ده. تندرستی با پرخوری جمع نشود و مرضی ملال‌آورتر از کم‌خردی نباشد.»

بیشتر بخوانید:

• کلیدهای زندگی بهشتی در پرتو توصیه‌های مفاتیح‌الحیاة
• جایگاه «بی‌تکلفی و آسان‌گیری» در تعالیم اسلامی
• بهترین آموختنی‌ها برای جوانان از نگاه امام علی(ع)
• علمی که در قیامت علیه آدمی شهادت می‌دهد
• منفورترین مردم نزد خداوند چه کسی است؟
• حفظ تن و حرمت اضرار به نفس

سمتی با اشاره به عوامل غیرمادی بیماری نیز گفت: امام رضا(ع) فرمود: «هرگاه مردم گناه تازه‌ای مرتکب شوند که در گذشته انجام نمی‌دادند، خدا آن را به گرفتاری و بیماری تازه و بی‌سابقه مبتلا کند.» امام صادق(ع) نیز فرمودند: «خدا پیامبری را برانگیخت و به او فرمود: به قومت بگو: براستی هر گاه مردمی یا خانواده‌ای که بر طاعت من بودند، و در اثر آسیبی که به آنان رسیده از عمل به آنچه محبوب من است، تغییر روش دهند و به آنچه ناخوشایند من است روی آورند، خوشی‌های آنان را به ناخوشی‌ها و بیماری تغییر می‌دهم.» نیز فرمود: «اثر کار زشت در انجام دهنده آن سریع‌تر از تأثیر کارد در گوشت است.»

رئیس اداره تبلیغات اسلامی شهرستان بافق با اشاره به روایاتی در زمینه لزوم درمان اظهار کرد: در همین راستا از دو دسته روایات صحبت شده که یک دسته مربوط به این است که بیماری تا شدت نگرفته و قابل تحمل است، و درمان و دارومحور نباشد، با دارو درمان نکند و دسته دیگر در زمینه شدت بیماری و فرد ناچار است، درمان کند و لذا نباید از درمان دوری گزیند.

وی با اشاره به روایتی در زمینه تحمل درد در حد امکان افزود: رسول خدا(ص) فرمود: «چهار چیز از گنج‌های بهشتی‌اند: (دو تای آنها) پنهان داشتن بیماری و پنهان داشتن درد است. و یا امام علی(ع) فرمود: «با دردت چندان که با تو راه آید همراهی کن.» یعنی تا زمانی که تحمل‌پذیر است، به درمان نپرداز. 

سمتی با اشاره به دسته دوم روایات در زمینه لزوم درمان گفت: رسول خدا(ص) فرمود: «خودتان را مداوا کنید، زیرا خدای عزیز دردی را نازل نفرمود مگر اینکه برای آن شفایی فرو فرستاد.» و یا امام علی(ع) فرمود: «هر کس بیماری خود را از پزشکان کتمان کند به بدنش خیانت کرده است.» همچنین در روایت دیگری آمده است که یونس بن یعقوب می‌گوید: از امام صادق(ع) پرسیدم: شخصی دارو می‌خورد، گاهی می‌میرد و گاهی سلامتی می‌یابد، ولی بیشتر درمان نمی‌شوند، (پس سلامتی و مرض به دست خداست و دارو نقشی ندارد.) آن حضرت فرمود: «خدا دارو را آفریده و در آن شفا نهاده است. خدا دردی نیافریده مگر اینکه برای آن دارویی قرار داده است، پس دارو را مصرف کن و نام خدا را بر زبان آور و از خدا شفا بطلب،» البته اگر دارو بجا و به اندازه و بر اساس اصول تجربه شده، صرف شود.

وی در ادامه با اشاره به اینکه آیت‌الله جوادی آملی در ادامه به روایاتی در باب پرهیز از درمان با حرام پرداخته است بیان کرد: در این زمینه پیامبر اکرم(ص) فرمود: «از درمان با ناپاک بپرهیزید.» و فرمود: «خدای متعال درد و درمان را فرو فرستاد و برای درمان را فرو فرستاد و برای هر دردی درمانی قرار داد، پس خود را درمان کنید؛ ولی با حرام درمان نکنید.»