Ano ang Ibig Sabihin ng Pananampalataya?
Mayroong ilang mga pananaw sa literal na kahulugan ng "Iman" dahil maaari itong tumukoy sa kapayapaan, kumpirmasyon, kawalan ng takot, at pagiging sigurado sa isang bagay.
Batay sa aspetong panrelihiyon, ang ibig sabihin ng Iman ay pagkakaroon ng malalim na paniniwala sa Diyos, sa Propeta, at sa anumang kanyang naidulot. Ayon sa Qur’an, ang mga halimbawa ng Iman ay ang paniniwala sa Diyos, mga propeta, kung ano ang ipinahayag sa mga propeta, ang Araw ng Muling Pagkabuhay, mga anghel, at ang hindi nakikita.
Ang ilang mga tao ay itinuturing na ang Islam at Iman ay pareho ngunit ang iba ay naniniwala na ang dalawa ay magkaiba. Ang Banal na Qur’an ay nagsasaad na ang paniniwala ay may mas mataas na halaga at katayuan kumpara sa Islam: "Ang mga Arabong Bedouino ay nagsabi, "Kami ay mga mananampalataya." Sabihin sa kanila, "Kayo ay hindi mananampalataya, ngunit dapat ninyong sabihin na kayo ay mga Muslim. Sa katunayan, ang paniniwala ay hindi pa pumasok sa inyong mga puso." (Surah Al-Hujurat, talata 14)
Ang Islam at Iman ay may ilang mga antas dahil ang unang antas ng Islam ay ang pagtanggap sa mga utos ng Diyos at ang unang antas ng Iman ay ang pagkakaroon ng malalim na paniniwala sa monoteismo, pagkapropeta, at mga utos ng Islam.
Ang pananampalataya ay maaaring palakasin o pahinain: "Kapag ang isang kabanata (ng Qur’an) ay ipinahayag, ang ilang mga tao ay nagtatanong sa iba, "Kaninong pananampalataya sa inyo ang nakatanggap ng lakas mula dito (kapahayagan)?" Ito (ang paghahayag) ay tiyak na nagpapatibay sa pananampalataya ng mga mananampalataya at itinuturing nila itong isang masayang balita." (Surah At-Tawbah, talata 124). At ang pananampalataya ay nagdudulot ng kaaliwan sa mga puso: “at ang mga tapat na ang mga puso ay naaaliw sa pamamagitan ng pag-alaala sa Diyos. Ang pag-alaala sa Diyos ay tiyak na nagdudulot ng kaaliwan sa lahat ng puso.” (Surah Ar-Ra'd, talata 28). Samantala, walang mapipilitang humanap ng pananampalataya: “Walang pagpilit sa relihiyon. Tiyak, ang tama ay naging malinaw na naiiba sa mali. Ang sinumang tumanggi sa diyablo at naniniwala sa Diyos ay mahigpit na humawak sa isang matibay na hawakan na hindi natitira. Ang Diyos ay nakakarinig at nakakaalam.” (Surah Al-Baqarah, talata 265)
Alinsunod dito, habang ang mga tao ay maaaring makamit ang antas ng Iman, maaari rin silang lumabas sa larangang ito: "Hindi patatawarin o gagabayan ng Diyos sa tamang landas ang mga unang naniniwala, pagkatapos ay hindi naniniwala, muling naniniwala at hindi naniniwala, at pagkatapos ay dagdagan ang kanilang hindi paniniwala." (An-Nisa, talata 137)
