در دهههای اخیر، اقتصاد ایران بارها دچار نوسانات شدید، رکودهای تکرارشونده و تورمهای بالا شده است. یکی از مهمترین دلایل این وضعیت، نبود مسیر مشخص و پایدار برای جذب و هدایت سرمایهها به سمت تولید واقعی است. در این میان، شعار «سرمایهگذاری برای تولید» که در سالهای اخیر بیش از پیش مورد تأکید قرار گرفته، تنها زمانی معنا و اثر واقعی خواهد یافت که از قالب شعار خارج شده و به راهبردی جامع و عملیاتی تبدیل شود.