محمود کاری، رئیس هیئت مدیره و مدیر عامل انجمن ندای معلولان ایران در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) به بیان مشکلات معلولان کشور پرداخت و با اشاره به اینکه «انجمن ندای معلولان ایران» یک سازمان مردم نهاد و خودگردان است که به معلولان جسمی ـ حرکتی خدمت ارائه میکند، گفت: محور فعالیت ما در راستای دستیابی معلولان جسمی حرکتی به برابری فرصتها است به این معنی که معلولان به عنوان شهروند درجه یک شناخته شوند و از کلیه امکانات عمومی که برای همه مردم فراهم میشود بتوانند استفاده کنند.
وی مهمترین مشکل معلولان جسمی حرکتی کشور را معضل حمل و نقل توسط سیستمهای حمل و نقل عمومی و تردد در معابر شهری و ساختمانهای عمومی دانست و تصریح کرد: این مسئله موجب خانهنشینی 90 درصد معلولان ما شده است.
اولین گام برای دستیابی معلولان به فرصتهای برابر با سایر مردم مناسبسازی معابر است
کاری با انتقاد شدید از نامناسب بودن اماکن عمومی برای تردد معلولان از جمله دانشگاهها، مساجد، ادارهها، کتابخانهها، فرهنگسرا و ... گفت: اولین گام برای دستیابی معلولان به فرصتهای برابر با سایر مردم، بازکردن مسیر تردد برای معلولان است وقتی این گام آماده شد معلول میتوانند تحصیل کنند، حرفهآموزی کنند و شاغل شوند.
وی در پاسخ به این سؤال که چرا علیرغم وجود قانون و نهادهای مسئول دولتی برای مناسبسازی معابر شهری در این امر موفق نبودهایم؟ گفت: یکی از عوامل اصلی عدم انگیزه در مسئولان اجرایی کشور است. مسئولان بیشتر به شعار و آمارهای کم محتوا اکتفا میکنند.
شهرداریها 25 درصد جمعیت شهرها را نادیده می گیرند
مدیر عامل انجمن ندای معلولان ایران در ادامه با اشاره به اینکه برابر با آمارهای بهداشت جهانی 15 درصد مردم در کشورهای در حال توسعه دارای معلولیت هستند، گفت: علاوه بر این 15 درصد هفت و نیم درصد جامعه را افراد سالمند تشکیل می دهند، اگر دو و نیم درصد جامعه را نیز افراد دارای معلولیت موقت و یا خانمهای باردار در نظر بگیریم چیزی حدود 25 درصد جمعیت ما را افراد نیازمند به استفاده از معابر مناسب سازی شده تشکیل میدهند. اما معمولاً شهرداریها این 25 درصد جمعیت را در خدمات عمومی خود نمیبینند. یعنی در طراحی و ساخت ایستگاههای اتوبوس و اتوبوسها اصلاً این تفکر وجود ندارد که هر کسی با هر وضعیتی بتواند سوار ماشین شود.
وی ادامه داد: ما سرمایهها را هدر میدهیم اما به فکر عامه مردم نیستیم و چه در بحث حمل و نقل، چه در بحث ساختوسازهای معابر عمومی و چه در بحث آموزشی، استاندارهای جهانی در ایران رعایت نمیشود.
کاری افزود: اکنون افراد نابینای ما احتیاج به سیستمهای جدید بریل دارند که بتوانند از سیستمهای لپتاب، کامپیوتر، it و ... استفاده کنند، اما فعلاً این سیستم ها در کشور وجود ندارد.
مشکل قانونی نداریم حتی پیش تاز هستیم اما ...
وی در پاسخ به این سؤال که آیا مشکلات قانونی در خصوص حمایت از معلولان وجود دارد، گفت: مشکل قانونی نداریم و حتی حدود 10 سال است که در بخش قانونی پیشتاز هم هستیم. در سال 83 قانون جامع حمایت از حقوق معلولان را در کشور تصویب کردیم در حالی که تعداد کمی از کشورهای دنیا قانون مستقل حمایت از معلولان دارند. کنوانسیون جهانی حقوق افراد دارای معلولیت را نیز در سال 87 امضاء کردهایم.
سکوت! چرا افراد معلول دادخواهی نمیکنند؟
رئیس هیئت مدیره «انجمن ندای معلولان ایران» از کم بودن اعتراض و دادخواهی معلولان برای استیفای حقوقشان نیز انتقاد و اظهار کرد: افراد معلول دادخواهی نمیکنند و متأسفانه اعتراضها بسیار کم است و صرفاً وضیفه اعتراض به NGO واگذار شده است.
وی با تأکید بر اینکه در نظام آموزشی معلولان باید با سایر بچهها در مدارس عادی تحصیل کنند، گفت: دلیلی وجود ندارد که نابینایان و ناشنوایان از سایر بچهها جدا باشند و آموزش و پرورش باید سیستم خود را در این خصوص اصلاح کند.
رئیس هیئت مدیره و مدیر عامل «انجمن ندای معلولان ایران» در پایان از رسانه ها خواست توجه به معلولان را به هفته ملی معلولان محدود نکنند.