جلال‌منش عنوان کرد:
ضرورت توجه به نحوه و نیت ایثار/ بانوان ایثارگری که نامشان در قرآن است
گروه جهاد و حماسه: معاون جهاد علمی و فرهنگی حوزه علوم اسلامی دانشگاهیان در جلسه سوم سلسله نشست ایثار و فرهنگ عمومی بیان کرد: خداوند در قرآن از چهار زن نامبرده است که جدا از بحث ایمانشان، ایثارگری آن‌ها یکی از دلایل این والا مقامی آن‌ها است.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) جلسه سوم سلسله نشست ایثار و فرهنگ عمومی، امروز دوشنبه، 15 آذرماه در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی با حضور امین جلال‌منش، معاون جهاد علمی و فرهنگی حوزه علوم اسلامی دانشگاهیان برگزار شد.
جلال‌منش در این نشست به تشریح ایثار در ابعاد مختلف پرداخت، وی در ابتدا به بعد وحیانی ایثار پرداخت و گفت: ایثار تجلی احساس مسئولیت افراد نسبت به جامعه خود است و از مواردی است که به آن امر شده است، ایثار از منظر وحیانی، فدا کردن خود در راه رضای پروردگار است. برای مثال در آیه 8 و 9 سوره انسان موضوع از خود گذشتگی است نه اطعام دیگران، در آیه 9 سوره حشر به اقدام انصار برای کمک رسانی به مهاجرین اشاره شده است و یا در آیه 90 سوره نحل به احسان پرداخته می‌شود و احسان موارد بسیار زیادی دارد که ایثار والاترین و بهترین مورد آن است.
وی ادامه داد: با خدا بودن فقط صرفاً عبادت کردن نیست و وقتی کسی ایثار می‌کند و در راه خدا و جامعه اسلامی جهاد می‌کند خداوند نیز پاسخ او را با توجه به نیتش می‌دهد. گاهی کمک نرساندن و از خود گذشتگی نداشتن ممکن است برای جامعه مضر باشد و این جا است که ایثار نکردن حتی گناه نیز محسوب می‌شود.
جلال‌منش در ادامه به ایثار از منظر روایات پرداخت و گفت: بر اساس فرموده‌های قرآن ناطق، حضرت امیرالامؤمنین(ع)، ایثارگری دارای هفت ویژگی مهم است ایشان می‌فرمایند؛ ایثار عالی‌ترین خصلت انسان است، ایثار خوی نیکان است، ایثار بهترین احسان و بالاترین مرتبه ایمان است، ایثار بهترین عبادت و شکوهمندترین آقایی است، ایثار برترین سخاوت است، باید با مردمان با انصاف و با مؤمنان با ایثار رفتار کرد و با ایثار آزادگان به بندگی کشیده می‌شوند.
وی افزود: در دوران دفاع مقدس دو قشر ایثارگر وجود داشت، یکی بانوان و یکی آقایان بودند، بانوان همواره هرکجا که نیاز بود حضور داشتند و به نحوی جهاد و ایثار می‌کردند و رزمندگان نیز بدون تعلق خاطر و دلبستگی به دنیا ایثار می‌کردند و به این ترتیب توانستند کشور را از جنگ آزاد کنند. باید به نحوه و نیت ایثار نیز توجه شود و همانطور که حضرت امام رضا(ع) فرمودند: بنده واقعی در همه موارد از خداوند تبعیت می‌کند و رضای خداوند را در نظر دارد.
جلال‌منش با اشاره به ایثار حضرت امیرالمؤمنین(ع) در لیلة المبیت گفت: از آثار فردی ایثار می‌توان به محبوب شدن نزد خالق، محبوب شدن نزد خلایق، دفع مرگ بد و حاکم شدن در بهشت اشاره کرد. ایثار همان اتفاقی است که حضرت امام علی(ع) در لیلة المبیت در حالی که هنوز حکومت اسلامی شکل نگرفته بود رقم زد و به جای پیامبر(ص) به بستر خوابید. حتی حضرت پیامبر(ص) نیز در برنامه هر روز خود ایثار داشتند، نقل است که پیامبر(ص) در حالی که می‌توانستند سیر میل کنند هرگز سیر شده از سر سفره بلند نشدند و همواره به فکر گرسنگان بودند. در قرآن نیز از چهار زن نامبرده شده است که جدا از بحث ایمانشان، ایثارگری آن‌ها یکی از دلایل این والا مقامی آن‌ها است.
معاون جهاد علمی و فرهنگی حوزه علوم اسلامی دانشگاهیان در پایان ایثار را یکی از راه‌های جلوگیری از آسیب‌های اجتماعی دانست و بیان کرد: ایثار و فداکاری در جامعه نیز آثاری مانند؛ کاهش و جلوگیری از آسیب‌های اجتماعی احیای ارزش‌ها و جلوگیری از فردگرایی، تکثیر نیکی در جامعه، ایجاد امنیت روانی در جامعه، افزایش عاطفه اجتماعی و آراستگی فرهنگی جامعه، را به دنبال دارد که در نهایت باعث حرکت جامعه به سوی پیشرفت، تمدن و تعالی می‌شود.
جلال‌منش در این نشست به تشریح ایثار در ابعاد مختلف پرداخت، وی در ابتدا به بعد وحیانی ایثار پرداخت و گفت: ایثار تجلی احساس مسئولیت افراد نسبت به جامعه خود است و از مواردی است که به آن امر شده است، ایثار از منظر وحیانی، فدا کردن خود در راه رضای پروردگار است. برای مثال در آیه 8 و 9 سوره انسان موضوع از خود گذشتگی است نه اطعام دیگران، در آیه 9 سوره حشر به اقدام انصار برای کمک رسانی به مهاجرین اشاره شده است و یا در آیه 90 سوره نحل به احسان پرداخته می‌شود و احسان موارد بسیار زیادی دارد که ایثار والاترین و بهترین مورد آن است.
وی ادامه داد: با خدا بودن فقط صرفاً عبادت کردن نیست و وقتی کسی ایثار می‌کند و در راه خدا و جامعه اسلامی جهاد می‌کند خداوند نیز پاسخ او را با توجه به نیتش می‌دهد. گاهی کمک نرساندن و از خود گذشتگی نداشتن ممکن است برای جامعه مضر باشد و این جا است که ایثار نکردن حتی گناه نیز محسوب می‌شود.
جلال‌منش در ادامه به ایثار از منظر روایات پرداخت و گفت: بر اساس فرموده‌های قرآن ناطق، حضرت امیرالامؤمنین(ع)، ایثارگری دارای هفت ویژگی مهم است ایشان می‌فرمایند؛ ایثار عالی‌ترین خصلت انسان است، ایثار خوی نیکان است، ایثار بهترین احسان و بالاترین مرتبه ایمان است، ایثار بهترین عبادت و شکوهمندترین آقایی است، ایثار برترین سخاوت است، باید با مردمان با انصاف و با مؤمنان با ایثار رفتار کرد و با ایثار آزادگان به بندگی کشیده می‌شوند.
وی افزود: در دوران دفاع مقدس دو قشر ایثارگر وجود داشت، یکی بانوان و یکی آقایان بودند، بانوان همواره هرکجا که نیاز بود حضور داشتند و به نحوی جهاد و ایثار می‌کردند و رزمندگان نیز بدون تعلق خاطر و دلبستگی به دنیا ایثار می‌کردند و به این ترتیب توانستند کشور را از جنگ آزاد کنند. باید به نحوه و نیت ایثار نیز توجه شود و همانطور که حضرت امام رضا(ع) فرمودند: بنده واقعی در همه موارد از خداوند تبعیت می‌کند و رضای خداوند را در نظر دارد.
جلال‌منش با اشاره به ایثار حضرت امیرالمؤمنین(ع) در لیلة المبیت گفت: از آثار فردی ایثار می‌توان به محبوب شدن نزد خالق، محبوب شدن نزد خلایق، دفع مرگ بد و حاکم شدن در بهشت اشاره کرد. ایثار همان اتفاقی است که حضرت امام علی(ع) در لیلة المبیت در حالی که هنوز حکومت اسلامی شکل نگرفته بود رقم زد و به جای پیامبر(ص) به بستر خوابید. حتی حضرت پیامبر(ص) نیز در برنامه هر روز خود ایثار داشتند، نقل است که پیامبر(ص) در حالی که می‌توانستند سیر میل کنند هرگز سیر شده از سر سفره بلند نشدند و همواره به فکر گرسنگان بودند. در قرآن نیز از چهار زن نامبرده شده است که جدا از بحث ایمانشان، ایثارگری آن‌ها یکی از دلایل این والا مقامی آن‌ها است.
معاون جهاد علمی و فرهنگی حوزه علوم اسلامی دانشگاهیان در پایان ایثار را یکی از راه‌های جلوگیری از آسیب‌های اجتماعی دانست و بیان کرد: ایثار و فداکاری در جامعه نیز آثاری مانند؛ کاهش و جلوگیری از آسیب‌های اجتماعی احیای ارزش‌ها و جلوگیری از فردگرایی، تکثیر نیکی در جامعه، ایجاد امنیت روانی در جامعه، افزایش عاطفه اجتماعی و آراستگی فرهنگی جامعه، را به دنبال دارد که در نهایت باعث حرکت جامعه به سوی پیشرفت، تمدن و تعالی می‌شود.
