جنتی‌فر تاکید کرد:
بقای زبان عربی مدیون قرآن است/ برپایی مناظرات ادبیات عربی در حوزه
گروه حوزه‌های علمیه: استاد دانشگاه با بیان اینکه اگر قرآن، نبود عربی امروز هم وجود نداشت بر لزوم برپایی مناظرات طلبگی در زمینه ادبیات عربی تاکید کرد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) جنتی‌فر، عضو کمیته ادبیات وزارت علوم امروز 11 مردادماه در نشست ادبیات عربی در حوزه علمیه در سخنانی گفت: اگر قرآن کریم نبود امروز از زبان عربی نیز خبری نبود بنابراین باید این مسئله، اصل قرار بگیرد و برنامه‌های آموزشی و برنامه‌ریزی در این زمینه نیز بر همین محور انجام شود.
وی اظهار کرد: یکی دیگر از کارهایی که باید برای تقویت زبان عربی در حوزه انجام شود ایجاد مناظرات ادبی است؛ کاری که در گذشته رایج بوده است اما امروز کمرنگ و حذف شده است.
جنتی فر با انتقاد از رواج مقالات علمی پژوهشی به سبک دانشگاهی در حوزه عنوان کرد: به جای این نوع مقالات که غالبا هم ثمری ندارد، بهتر است حوزه سنت گذشته خود یعنی مناظرات ادبی را رایج کند همچنین دو واحد اجباری زبان عربی در همه سطوح حوزه با رویکرد صحیح‌خوانی، درک متن و ... قرار دهد همچنین از دیگر کارهایی که می‌توان در این مسئله صورت بگیرد اخذ تافل عربی با مدل جدید و نه سبک مرسوم کنونی است که در نهایت مجموعه این عوامل می‌تواند شوکی را به جامعه و به خصوص حوزه در زمینه ادبیات عرب وارد کند.
عضو کمیته ادبی وزارت علوم با بیان اینکه زبان عربی یکی از پویاترین و ارزنده‌ترین زبان‌های تمدن ساز دنیا محسوب می شود، تصریح کرد: زبان عربی برای ارتقای فهم و رواج قرآن اهمیت زیادی دارد از طرفی این زبان مورد کمترین هجمه‌های زبانی قرار گرفته است.
وی با طرح این شبهه که آیا عربی قدمت بیشتری دارد یا قوم عرب با بیان اینکه برخی محققان قائل هستند که قدمت این زبان از قوم عرب بیشتر است زیرا بعید است قومی با آن وضعیت در صدر اسلام قادر بر ایجاد چنین ادبیات غنی باشند عنوان کرد: این محققان معتقدند که اعراب، شخصیت خود را از این زبان گرفته‌اند؛ امروز نیز شاهد هستیم که اعراب در کشورهای عربی، همه چیز را به قومیت خود نسبت می دهند و حتی به جای زبان عربی از زبان عرب سخن می‌گویند در حالی که مسئله ذکر شده جای تحقیق دارد و ما از آنان می پرسیم که شما باید اول ثابت کنید این زبان از شما بوده است یا خیر.
جتی فر با اشاره به وضعیت ادبیات در بدنه حوزه علمیه بیان کرد: باید رویکرد آموزشی نسل گذشته از ادیبان و بزرگان جهان اسلام را احیاء کنیم و ببینیم که آنان چه روش و مدلی را در آموزش به کار گرفتند که استادان بنامی را تحویل جهان اسلام دادند که هر کدام از آنان منشا علوم جدیدی شدند.
وی با اشاره به حمله مستشرقان به اصالت زبان عربی عنوان کرد: این حمله با استناد به سفر تکوین صورت می گیرد زیرا مطلبی در این سفر بیان شده است که ریشه زبان عربی، سامی است اگر چه قصد مستشرقان از زدن ریشه عربی خدشه وارد کردن به قرآن است.
عضو کمیته ادبیات وزارت علوم ادامه داد: شواهد تاریخی زیادی وجود دارد که بزرگانی مانند ابن عباس در پاسخ به شبهه کسانی که می گفتند قرآن کریم از واژه‌ای غیرقابل فهم برای اعراب استفاده کرده است به ادبیات عرب رجوع کرده و با خواندن اشعاری پاسخ آنان را می‌دادند و اگر ابن عباس، ابن عباس شد چون برای 250 آیه قرآن، مطالبی در اشعار قدیم یافته و بیان می‌کرد اما امروز دست حوزویان و طلاب از این مقوله خالی است.
وی اظهار کرد: کسی که حافظ قرآن نیست و اشرافی هم به نهج‌البلاغه و صحیفه سجادیه و متون دینی گذشته ندارد چگونه می‌تواند روی مفردات، ساختارها و دلالات کار کند و یا بخواهد به سمت مقوله‌ای مانند ترجمه برود و اگر برود برداشت‌های شخصی خود را به جای برداشت از کلام الله جا خواهد زد.
وی تاکید کرد: آسیب ادبیات عربی امروز در حوزه قطع کردن دست طلبه از متون و منابع ادبی قدیم و آشنانبودن با قرآن و صحیفه سجادیه و نهج‌البلاغه و ... است و طبیعی است که در مباحث دچار نقصان شود.
وی تاکید کرد: این خطر برای حوزه است؛ البته توطئه‌ای حساب شده از سوی دگراندیشان نیز که از 200 سال قبل زبان عربی را هدف قرار داده و واژه‌های جدیدی مانند سیاق و بافت و ... را به کار می‌گیرند نیز بی تاثیر نیست.
جنتی فر با بیان اینکه در مکتبخانه قدیم، مهمترین شرط ورود، حفظ قرآن بود اظهار کرد: باید طلاب را وادار به حفظ قرآن و خطب و امثال کنیم تا فقه اللغه در حوزه رونق بگیرد همچنین باید از مناظر روان شناسی و جامعه شناسی و ... به تحلیل شخصیت ها بپردازیم و مثلا ابن مقفع و سکاکی و ... را از این منظر تحلیل کنیم که توانستند تاثیرات بزرگی بر جا بگذارند.
این استاد دانشگاه با تاکید بر اینکه باید فضای نقد نظریات در مورد ادبیات عربی در حوزه باز شود ادامه داد: متاسفانه به جای توجه به ادبیات عربی فصیح، توجه به انگلیسی حتی در حوزه نیز رونق گرفته است در حالی که باید شرایطی ایجاد کنیم که طلاب وقتی از سطح چهار خارج می شوند با منابع قدیم نحو و بلاغت و ... آشنا باشند.
