آیتالله حسین خادمی(طاب ثراه)، رئیس فقید حوزه علمیه اصفهان سوم شعبان 1319ق. مصادف با ولادت امام حسین(ع) متولد شد. پدر ایشان مرحوم سیدابوجعفر خادمالشریعه متولد 1252ق و متوفی 1324ق است. جد معظمله آیتالله مرحوم سیدمحمد صدرالدین موسوی عاملی است که داماد مرحوم آیتاللهالعظمی شیخ جعفر کاشفالغطاء بوده است. کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ به مناسبت سیوچهارمین سالگرد ارتحال این عالم بزرگ که نماینده مردم اصفهان و از مبارزین انقلاب اسلامی بود و ۲۰ اسفند ۱۳۶۳ شمسی دارفانی را وداع گفت؛ با آیتالله سیدباقر آیت میردامادی، که سالیان طولانی از محضر ایشان بهره برده است، گفتوگویی انجام داد که در ادامه از نظر میگذرد.
آیتالله سیدباقر آیت میردامادی، نماینده آیتالله نوری همدانی و برخی مراجع عظام تقلید با اشاره به آیه «يَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَالَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ»(مجادله/11) گفت: در دین مقدس اسلام جایگاه هیچ کس به ائمه اطهار(ع) نمیرسد، آنها جدا هستند و نمیشود فضایل ایشان را برشمرد؛ اما در بین مردم هیچ دسته و جامعهای مقام و درجاتشان بالاتر از علما و مجتهدین نیست؛ خداوند متعال در آيه شریفه میفرماید که درجات و مقام همه مؤمنان را بالا میبریم، هرکسی که مؤمن و معتقد به اسلام است؛ جایگاهش نزد خدا زیاد است اما آنهایی که علاوه بر ایمان و تقوا، علم، دانش و اطلاعات مذهبی هم دارند مانند علما و مجتهدین نسبت به مؤمنان درجات رفیعتری در آخرت دارند چراکه روحانیون، انسانساز هستند.
وی توضیح داد: نانوا فقط نان میپزد و شکم را سیر میکند، همین طور قصاب که گوشت میفروشد و نیاز خوراک را تأمین میکند، صاحبان هر شغل دیگری خدماتی به انسان ارائه میدهند که مربوط به نیاز دنیوی ما است؛ اما علما دنیا و آخرت مردم را تأمین میکنند، یعنی با بیان احکام الهی راجع به زندگی دنیوی و مادی انسان، نقشآفرینی میکنند. به همین دلیل مقامی دارند که فوق مقامها است؛ همه مؤمنان نزد خدا عزیز هستند اما علما مقام ارفع دارند.
این فقیه مکتب اهل بیت(ره) افزود: از نوجوانی با مرحوم آیتالله خادمی اصفهانی(رضوانالله تعالی علیه) در ارتباط بودم، حدود 15 سال در درس ایشان شرکت کردم و با وی رفاقت داشتم. این عالم فقید تقریظ و اجازهنامهای بر یکی از کتابهای من نوشت و در این تقریظ واژه «قرةالعینی»(نور چشم منی) را به من نسبت داد؛ معمولاً علما وقتی میخواهند برای کسی اجازه نامهای بنویسند از تعبیر «فاضل ارجمند، دانشمند محترم» و اگر بخواهند کسی را بالاتر ببرند در اجازهنامهها از واژه «حجتالاسلاموالمسلمین» استفاده میکنند و بالاتر از این دیگر نمینویسند، اما مرحوم خادمی اصفهانی با نسبت دادن واژه «قرةالعینی؛ نورچشم من» مرا شرمنده کرد و هر وقت این نوشته را میبینم، به یاد ایشان طلب رحمت و مغفرت میکنم و بسیار محزون میشوم، او مرد بزرگواری بود و برایم بسیار اهمیت و ارزش دارد که مورد توجه و تشویق چنین شخصیت والایی بودم.
امام جماعت مسجد جامع امام رضا(ع) ادامه داد: به منزل ایشان زیاد میرفتم و او هم چند مرتبه به منزل ما آمد، خیلی محبت داشت و متواضع بود. او مدرس درجه اول اصفهان بود و از دروس حضرات آیات سیدابوالحسن اصفهانی، میرزایی و غروی اصفهانی(کمپانی) که از فقهای بزرگ اسلام بودند، بهره برد و در قم هم تدریس داشت و درس فقه و اصول ارائه میداد. تا آخرین لحظات زندگی خود نیز از تدریس دست نکشید و کتابهای زیادی هم به نگارش درآورده که مورد استفاده طلاب و روحانیون است.
این نویسنده و پژوهشگر حوزوی گفت: آیتالله خادمی اصفهانی، علاوه بر مقامات علمی، مرد مبارزی بود و با امام خمینی(ره) هم ارتباط داشت. اوایل انقلاب منزل ایشان پایگاه و محل علمای انقلابی اصفهان بود؛ هر روز عدهای از روحانیون و بازاریان انقلابی به منزل ایشان میآمدند و برنامههایی را میچیدند و اجرا میکردند، سؤالاتشان را از محضر ایشان میپرسیدند و به رهنمودهای او گوش جان میسپردند.
آیتالله آیت میردامادی ادامه داد: همان روزها مأمورین شاه به منزل مرحوم خادمی حمله کردند و با زور و ارعاب، علمایی را که در این خانه بودند، بیرون کردند و دیگر نمیگذاشتند احدی به منزل ایشان نزدیک شود. مأمورین شاه مراوده آیتالله خادمی را با علما قطع کرد و ایشان در خانهاش زندانی بود اما رهبری انقلاب اصفهان و خواستههای امام خمینی(ره) را به نحو احسن اجرا کرد و بسیار متعهد و وفادار به انقلاب بود.
وصیت آیتالله خادمی اصفهانی
آیتالله میردامادی گفت: مرحوم خادمی اصفهانی عاشق امام رضا(ع) بود و وصیت کرده بود که او را در مشهد مقدس دفن کنند؛ مقید بود هر سال به حرم امام رضا(ع) برود و دیدارهایی هم با علمای خراسان داشت. سرانجام این عالم ربانی روز دوشنبه، بیستم اسفندماه 1363 روی در نقاب خاك كشید و روح پاكش به اجداد طاهرینش پیوست و با رفتن خود ثلمه جبرانناپذیری بر اسلام، ایران و خصوصاً مردم اصفهان وارد ساخت.
این استاد حوزوی ادامه داد: انتشار خبر رحلت آیتالله خادمی اصفهانی همه اصفهان و شهرهای حومه را به عزا نشاند و سه روز عزای عمومی در اصفهان اعلام شد. پیكر پاک آن فقید سعید پس از تشییعی باشكوه به مشهد مقدس منتقل و در جوار حضرت ثامن الحجج علی بن موسی الرضا(ع) به خاک سپرده شد. همچنین از طرف علمای بزرگ و اقشار مختلف مردم در تمام شهرهای ایران مجالس بزرگداشت برگزار شد؛ از شش پسر ایشان که همه دکتر و مهندس هستند؛ دو تن در خارج از کشور به تبلیغ دین میپردازند و دختران او نیز از مفاخر زمان هستند.
آیتالله میردامادی گفت: مرحوم خادمی شوخ طبع بود؛ با لبخند و گشادهرویی با مردم برخورد و به کارهای ایشان رسیدگی میکرد؛ خیلی متواضع و بزرگوار بود.
تنها دارایی هم وقف شد
شاگرد آیتالله خادمی اصفهانی گفت: این عالم فقید قطعه زمینی در نزدیک خمینیشهر داشت که آن را هم وقف انقلاب کرد و از لحاظ اخلاق بسیار متواضع بود با اینکه مجتهد مسلّم بود، اما هیچ ادعایی نداشت و در مسجد تاریخی دارالشفای اصفهان که در بازار قیصریه میدان نقش جهان واقع شده است؛ امام جماعت بود و هر شب در این مسجد منبر داشت؛ ظهرها چون بازاریان و کسبه مشغول کار بودند؛ مسجد، مملو از جمعیت میشد. مرحوم خادم در خانوادهای روحانی پرورش یافته بود و خود نیز مقام علمی داشت و از لحاظ اخلاقی هم والا و نمونه بود. تواضع و فروتنی ایشان مثالزدنی بود. اواخر عمر مدیر حوزه علمیه اصفهان و نماینده خاص امام خمینی(ره) شد و به امور مردم رسیدگی و آنها را هدایت میکرد و به فقرا نیز عنایت ویژهای داشت.
آیتالله سیدباقرآیت میردامادی در پایان سخنان خود، مرحوم آیتالله خادمی اصفهانی را مردی کمنظیر معرفی کرد و با اشاره به حدیثی از امام حسن عسکری(ع) که درباره وجوب تقلید از مراجع و فقهاء است «فاما من كان من الفقهاء، صائنا لنفسه، حافظا لدينه، مخالفا لهواه، مطيعا لامر مولاه، فللعوام ان يقلدوه» گفت: از امام حسن عسکری(ع) روایت است که اگر مرجع تقلید این شروط را رعایت کند؛ عوام میتوانند از او تقلید کنند و این شروط آن است: مرجع تقلید تمام دستورات اسلام را اجرا و عمل واجبی نباشد که خدایی ناخواسته ترک کند، دینش را به تمام معنا عمل و از اوامر الهی اطاعت کند، با نفس اماره مقابله و از تکبر، غرور و خودپسندی دوری کند، گناهی انجام ندهد، حتی عمل مکروه هم از آنها سرنزند و عملاً در بین مردم متقی و مقید به انجام مستحبات باشد؛ مردم عامه باید از چنین عالمی که این شرایط را دارد؛ تقلید کنند و آیتاللهالعظمی سیدحسین خادمی اصفهانی مصداق این روایت بود.
علیرضا برومند
انتهای پیام