کرونا؛ فرصتی برای پیوند دادن کودکان با داشته‌های معنوی
کرونا اگرچه با خود مشکلات زیادی به‌همراه داشت؛ اما قرنطینه خانگی باعث شد خانواده‌ها با هم بودن را تجربه کنند و شایسته است از این فرصت برای پیوند دادن کودکان با داشته‌های معنوی از قبیل مساجد، اماکن مذهبی، دعا کردن و طلب درخواست و شکرگزاری از خدا استفاده کرد.
کرونا وقتی آمد بزرگ و کوچک نمیشناخت یک بیماری ناشناخته و جدید بود که میگفتند نه واکسنی دارد و نه دارویی برای درمان قطعی، تنها راه مقابله با این ویروس قرنطینه و در خانه ماندن و شست‌وشوی مداوم دست‌ها و فاصله گرفتن از دیگران اعلام شد.
در این بین همواره از طرف مسئولان بهداشتی و درمانی سفارش اکید میشد در طول شبانه‌روز باید بیست مرتبه و هر مرتبه بیست ثانیه دست‌ها را با آب و صابون شست که به «بیست بیست» معروف شد، بعضیها هم سفارش می‌کردند مردم از مواد ضدعفونیکننده برای شست‌شو و ضدعفونی سطوح و خانه و محیط کار استفاده کنند و ماسک و دستکش استفاده کنند.
در این شرایط کودکان نیز مورد تهدید قرار گرفتند علاوه‌بر این‌که مادران و پدران وظیفه داشتند آن‌ها را با نحوه صحیح شست‌وشوی دست‌ها و خودداری از دست زدن به وسایل آلوده برحذر بدارند نیاز بود به سایر نیازهای کودکان نیز توجه ویژه داشته باشند؛ چراکه کودکان ما تا دیروز تفریحات روزانه داشتند، به پارک و شهربازی میرفتند، به مهدکودک میرفتند با دوستانشان بازی می‌کردند، تنقلات و خوراکی‌های متفاوت میخوردند و همراه پدر و مادرشان به خانه اقوام میرفتند اما به یک‌باره با آمدن ویروسی به نام «کرونا» همه چیز برایشان تعطیل شد و مجبور شدند در خانه ماندن را برای ساعت‌ها و روزهای متمادی تحمل کنند.
ماندن در خانه و قرنطینه بودن و شستن مُداوم دست‌ها، صورت و دهان شاید برای بزرگ‌ترها کار چندان سختی نبود ولی برای کودکان واقعاً سخت بود و نمیتوانستند با این شرایط کنار بیایند پس لازم بود والدین در این زمینه محتاطانه برخورد کنند تا کودکان آسیب زیادی نخورند.
اکثر ما در خانه و اطراف‌مان کودکانی داریم و میدانیم که آن‌ها نیز با کرونا آسیب دیدند حالا خدا خواست این ویروس روی کودکان زیاد تأثیر نداشته باشد وگرنه احتمال داشت با توجه به این‌که مراقبت مُداوم از کودکان کاری دشوار بود آن‌ها راحت‌تر به این بیماری منحوس و کشنده گرفتار آیند که باید در این زمینه شکرگزار خداوند باشیم؛ چراکه در دوره‌های قبل هروقت یک بیماری به‌صورت همه‌گیری و اپیدمی در میآمد کودکان از این قاعده مستثنی نبودند و خیل عظیمی از قربانیان آن بیماریها از بین نوزادان، کودکان و نوجوانان بود.
فرشته ایازی، از فعالان اجتماعی لرستان نیز در گفت‌وگو با ایکنا، با اشاره به شیوع کروناویروس و این‌که تنها راه مقابله با این بیماری قرنطینه و شکستن زنجیره انتقال معرفی شد، گفت: نقش زنان و مادران به‌عنوان نیروی مهم و تأثیرگذار در قرنطینه بسیار مهم بوده و در مقابله با بیماری کرونا به‌صورت زیبایی مشخص شده است.
وی افزود: با وجود تولید و توزیع ماسک و گان به‌صورت انبوه، جامعه با مشکل کمبود ماسک روبه‌رو بوده و زنان و مادران به‌صورت خودجوش و جهادی اقدام به تولید و دوخت ماسک با چرخ خیاطی شخصی کرده و کمک بسیاری به رفع مشکل کمبود ماسک در جامعه کرده‌اند.
این بانوی فعال رسانه‌ای با بیان این‌که اگرچه بسیاری از آقایان در ضدعفونی‌ها و شست‌وشوی معابر و اماکن شرکت داشتند ولی مسئولیت رسیدگی به بهداشت لباس و ظاهر آن‌ها پس‌از بازگشت به منزل بر عهده همسران و مادران است، ادامه داد: مادران، زنان و همسران مسئولیت مستقیم بهداشت و ضدعفونی منزل و محل زیست را بر عهده دارند و در این میان حفظ تمیزی و پاکیزگی همه لوازم منزل، ضدعفونی کردن همه قسمت‌های منزل و لوازم آن، پختن غذای بهداشتی برای اهل منزل و نظارت بر رعایت بهداشت اهل خانواده بر عهده آن‌هاست.
وی اضافه کرد: روزهای قرنطینه، روزهای بیکاری همه افرادی است که شغل آن‌ها رابطه مستقیمی با جامعه داشته و به‌واسطه بیماری کرونا بیکار و بی‌درآمد شده‌اند و اکنون همسر و زن خانه باید هم با داشته‌های موجود در خانه نیازمندی‌های غذایی اهل خانه را مدیریت کند و هم در برابر افسردگی و ناراحتی‌های روانی مرد خانه نقش یک مشاور موفق را بازی کند و با وجود همه استرس‌ها و اضطراب‌ها فضای منزل را آرام کند.
ایازی ادامه داد: زنان در ایام قرنطینه نقش معلم را هم بر عهده گرفته‌اند و در ایام قرنطینه و تعطیلی مدارس مسئولیت آموزش فرزندان بر دوش آن‌ها قرار گرفته است و اگرچه شاید بعضی از آن‌ها بر شیوه آموزش تسلط نداشته باشند و یا حوصله آموزش و درگیر شدن با آموزش فرزندان را نداشته باشند ولی مجبور به آموزش فرزندان هستند.
وی گفت: فرزندان در ایام قرنطینه به‌علت نداشتن سرگرمی‌های متناسب با جنب و جوش بدنی و فیزیکی در جوش و خروش داخل خانه هستند و شیطنت‌هایی که در بسیاری موارد تقصیری را متوجه آن‌ها نمی‌سازد باعث عصبانیت همه اهل خانه شده و مادر باید پناه فرزند در برابر برخوردهای اهل خانه بوده و یا خود فرزند را آرام و سرگرم کند.
ایازی اضافه کرد: ماندن در منزل برای بسیاری از پدران کسل‌کننده بوده و همچنین وجود برخی اختلاف سلیقه‌ها با همسر در اقامت‌های طولانی باعث تنش و اختلاف می‌شود و زنان ضمن این‌که باید تحمل خود را در برابر این رفتارها بالا ببرند وظیفه آرامش بخشی به مردان را نیز برعهده دارند که امر دشواری است.
علیرضا رخشان، از روانشناسان لرستانی در این رابطه، گفت: در پی شیوع کرونا و برای جلوگیری از شیوع این بیماری، در خانه ماندن برای قطع زنجیره کرونا مطرح شد که این روزها بسیاری از خانواده‌ها در منزل در کنار هم حضور دارند.
وی افزود: گرچه تاکنون زندگی‌های ماشینی سبب شده بود تا این‌گونه فرصت‌ها برای در کنار هم بودن کمتر باشد؛ اما در خانه ماندن سبب شده تا خانواده‌ها فرصت بیشتری برای در کنار هم بودن داشته باشند و از این فرصت برای تقویت بنیان و فضای خانواده استفاده کنند.
رخشان با بیان این‌که ویروس کرونا با وجود همه تلخی‌ها و سختی‌هایی که به‌دنبال داشته اما فرصتی را ایجاد کرده تا اعضای خانواده بیشتر کنار هم باشند و از این فرصت برای در کنار فرزندان بودن نیز بهره برد، گفت: در پی تعطیلی مدارس و حضور فرزندان در منزل، می‌توان از این فرصت برای ارتباط بیشتر با فرزندان استفاده کرد و علاوه‌بر این می‌توانیم با فرزندان‌مان بازی‌های مختلفی انجام دهیم و آن‌ها را سرگرم کنیم.
این روانشناس و مشاور خانواده با بیان این‌که این ایام بسیاری از خانواده‌ها با ماندن در خانه برای شکست کرونا اقدام کردند و از این فرصت برای تقویت بنیان خانواده و ارتباط بیشتر با فرزندان استفاده کردند، اضافه کرد: در این روزها بسیاری از خانواده‌ها، خلاقیت به خرج داده و برای بازی با فرزندان، بازی‌های مهیج و سرگرم‌کننده را اجرا می‌کنند و همچنین می‌توانند با استفاده از کتابخوانی برای کودکان بهترین بهره را از این فرصت داشته باشند.
تقویت روابط خانوادگی در ایام قرنطینه
حامد پرچی، از جامعه‌شناسان لرستانی نیز در این رابطه، گفت: جامعه ما یک جامعه اجتماعی است و همه ما خواهان روابط اجتماعی هستیم که ناشی از فرهنگ ایرانی و باورهای اعتقادی و مذهبی ماست.
وی افزود: این روزها که به‌دلیل کرونا اعضای خانواده بیشتر از هر زمانی کنار هم هستند، بهترین فرصت برای تقویت روابط اعضای خانواده است؛ چراکه تاکنون در کشاکش زندگی روزمره و دویدن‌ها از همه غافل شده‌ایم و حتی فرصت صحبت و گفت‌وگو را نداشتیم.
پرچی تصریح کرد: در ایام قرنطینه خانواده بیشتر فرصت در کنار هم بودن را دارند و می‌توانند از این ایام برای تقویت روابط خانوادگی بهره ببرند.
وی با اشاره به نقش بانوان در ارتباط اعضای خانواده خانواده، گفت: والدین به ویژه مادران در ایجاد ارتباط بین اعضای خانواده نقش ویژه‌ای دارند و همه اعضای خانواده را در کنار هم قرار می‌دهند این در حالیاست که خانواده‌ها می‌توانند در این روزها محتویات خوبی را در راستای تقویت خانواده داشته باشند.
فواید بازی درمانی برای کودکان
محمدعلی سپه‌وندی، از روانشناسان لرستانی نیز با تأکید بر لزوم توجه جدی والدین به بازی کودکان در این شرایط کرونایی، اظهار کرد: کودکان از طریق بازی افکارشان را بازگو می‌کنند و به همان راحتی که بزرگسالان احساسات خود را با کلمات بیان می‌کنند، آنان نیز همین کار را به وسیله بازی انجام می‌دهند.
وی با بیان این‌که کودک در طول بازی توانایی حل مشکلات خود را پیدا می‌کند و به‌وسیله آن می‌تواند اعتماد به نفس و روحیه استقلال‌طلبی را در خود پرورش دهد، اضافه کرد: امروزه از بازی یا بازی درمانی به‌عنوان روشی برای درمان مشکلات کودکان استفاده می‌کنند.
این روانشناس لرستانی ادامه داد: بازی درمانی به کودکان کمک می‌کند تا بتوانند مسائل و مشکلات‌شان را حس کنند، با این هدف که ویژگی‌های روانی خود را بشناسند.
وی یادآور شد: درمانگر از طریق بازی درمانی یک موقعیت بازی را به‌صورت کلی ایجاد می‌کند که کودک بتواند ترس و تنش خود را بیرون بریزد، در حقیقت در بازی درمانی کودک «خود درونی‌اش» را نشان می‌دهد.
سپه‌وندی با بیان این‌که از طریق بازی می‌توان نکات قوت و ضعف و مشکلات کودکان را شناخت و سپس به درمان و اصلاح مشکلات رفتاری آنان اقدام کرد، گفت: بازی بهترین وسیله برای الفت و آشنایی با کودکان است و بدان وسیله به سادگی می‌توان با آنان ارتباط برقرار کرد.
این عضو هیئت علمی دانشگاه لرستان افزود: کودک همچنین از طریق بازی روش زندگی و سازگاری با دیگران را می‌آموزد و به رعایت قوانین مقید می‌شود و داد و ستد اجتماعی را یاد می‌گیرد.
بنا بر این گزارش، کرونا با وجودیکه یک تهدید بود اما می‌توان به آن به‌منزله یک فرصت هم نگاه کرد؛ چراکه هم‌اکنون کودکان ما می‌توانند قدر آن چیزهایی را که قبلاً داشتند و به‌درستی قدرشان را نمیدانستند، بهتر بدانند در شرایط کرونایی کودکان ما هم چه از طریق بحث‌های والدین و چه از طریق شبکه‌های تلویزیونی در جریان تعطیلیهای همگانی ازجمله تعطیلی مساجد، اماکن مذهبی، بقاع متبرکه، پارک‌ها و مغازه‌ها قرار گرفتند و این باعث شده بود آن‌ها زیاد بهانه‌‌گیری نکنند اما آن‌چه حائز اهمیت است این بود که مادران و پدران میتوانستند از این اوضاع و شرایط کرونایی برای آشنا کردن فرزندان‌شان با دعا و درخواست از خدا آشنا کنند مثلاً این روزها که کمی اوضاع بهتر شده و تا حدودی می‌توان با رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی در پارک‌ها حضور یافت و یا به منزل اقوام رفت بهتر است مادران و پدران این را در قالب یک دعا برای کودکان خود عملی کنند مثلاً شب قبلش بگویند «خدای خوب و مهربان کاری بکن فردا اوضاع خوب بشه و من دختر و پسر عزیزم رو ببرم پارک» به این شکل کودک با دعا کردن آشنا می‌شود و وقتی می‌بیند بلافاصله دعای مادر مستجاب شده و او می‌تواند از قرنطینه خانگی خارج و به خانه اقوام یا پارک برود مهر و محبت خداوند در دلش ریشه می‌دواند.
همچنین در این شرایط کرونایی که مساجد و اماکن مذهبی تعطیل شدند و کودکان هم در جریان این موضوع بودند میبایست والدین همواره این موضوع رو جلوی فرزندان به‌ویژه کودکان خود متذکر شوند که چه حیف شد مسجدها و امامزاده‌ها تعطیل شدند کاش دوباره بتوانیم به مسجد برویم و این‌طور به فرزندان خود یادآوری کنند که نبود و بسته شدن این اماکن مذهبی چقدر ناراحت‌کننده است و این‌طور فرزند خود را نسبت به مسجد و اماکن مذهبی علاقه‌مند سازند.
انتهای پیام
