مدیریت تاب‌آوری اعضای خانواده در مواجهه با محدودیت‌های کرونایی + فیلم

 

محدودیت‌های به وجود آمده به دلیل شرایط کرونا، ممکن است برخی را اذیت کرده باشد، خلق و خوی آن‌ها را تغییر داده و آن‌ها را بداخلاق، کج خلق و یا افسرده و حتی پرخاشگر کرده باشد. واکنش هر فرد در این شرایط و با توجه به محدودیت‌ها متفاوت بوده است. برخی افراد که تحت تأثیر این محدودیت‌ها قرار نگرفتند، انسان‌هایی قوی هستند. بعضی نیز در این شرایط خلق و خوی خوبی دارند و اگرچه از اتفاقات پیش آمده ناراحت هستند، اما تحملشان را از دست نمی‌دهند.

ولی کسانی هم هستند که در این شرایط بحرانی و محدودیت‌ها، زود از کوره در می‌روند و از هیچ چیز لذت نمی‌برند و فکر می‌کنند دنیا به پایان رسیده است. این افراد ممکن است تحت شرایطی، افسرده هم بشوند و فکر کنند به بن‌بست رسیده‌اند، به خصوص کسانی که زمینه ابتلا به افسردگی را دارند و مستعد آن بوده‌اند.

 

این محدودیت‌ها ممکن است به مثابه فشار برای آن‌ها تلقی شود. انسان در شرایطی که کج‌خلق و بداخلاق است، ایجاد دافعه می‌کند و گویی دیگران را از خود دفع می‌کند. وقتی خوش‌اخلاق هستیم و با نرمی و روحیه خوب با دیگران مواجه می‌شویم و از کلمات زیبا استفاده می‌کنیم، خستگی و ناراحتی دیگران هم برطرف خواهد شد.

باید در خانواده ایجاد جاذبه کنیم و رفتار ما به‌گونه‌ای باشد که دیگران را جذب کنیم. وقتی از چیزی لذت نمی‌بریم و کج خلق می‌شویم، تحریک پذیری ما بالا می‌رود، در این شرایط حتماً باید با مشاور صحبت کنیم. گاهی اوقات، برخی بدون دلیل، افسرده و غمگین می‌شوند و به لاک خود می‌روند و یا بی‌جهت شاد و با نشاط می‌شوند.

 

انسان باید دارای ثبات خلقی باشد، فردی که این‌گونه نیست، یعنی دچار افسردگی است و باید به مشاور مراجعه کند. در دوران کرونا تعداد افرادی که درگیر افسردگی شده‌اند، افزایش پیدا کرده است. خوب است که این افراد در زمینه مراجعه به مشاور لجبازی نکنند، چراکه به ضرر خودشان است.

مقابل چنین افرادی، انسان‌های انعطاف‌پذیر قرار دارند. لازم است به یکدیگر فرصت دهیم و با هم گفت‌وگو کنیم. اجازه دهیم افراد حرف بزنند و نظرشان را بگویند. باید کار‌هایی انجام دهیم که حال یکدیگر را خوب کنیم.

 

برای کوچکترین کار هم از یکدیگر تشکر کنیم. اعضای خانواده باید در زمان گرفتاری، از یکدیگر دلجویی و در زمان بیماری از هم پرستاری کنند. باید سعی کنیم یار و غمخوار هم باشیم و بداخلاقی نکنیم. روزی چند بار به آینه نگاه کنیم و لبخند زدن را حتی در ظاهر هم تمرین کنیم و با اعضای خانواده در فضای آرام و همراه با صلح و صفا صحبت کنیم.