پدرانی که بدون یک بار دیدن فرزندشان آسمانی شدند

بهروز اکبری، سرتیپ دوم ستاد ارتش ایران، در گفت‌وگو با ایکنا از خراسان رضوی، ضمن تبریک هفته دفاع مقدس و سالروز شکست حصر آبادان در عملیات ثامن الائمه(ع)، اظهار کرد: عشقی که به ارتش داشتم، باعث ورودم به این مسیر شد و اگر اکنون بخواهم شغلی را انتخاب کنم، بی‌شک ارتشی خواهم شد. بعد از سه سال تحصیل در دانشگاه افسری، با مدرک لیسانس فارغ‌التحصیل و برای انجام وظیفه وارد ارتش شدم. بعد از سپری کردن یک سال به‌عنوان سال آموزشی وارد یگان‌های ارتش شدم و کار خود را با عنوان فرمانده گروهان آموزشی در پادگان ۰۴ بیرجند آغاز کردم. در همان درجه ستوانی که آن موقع داشتم، به مرور به سال ۱۳۵۷ و انقلاب اسلامی ایران نزدیک شدیم. در جریانات این سال با مردم بودم و جلوی آنها قرار نگرفتم.

وی افزود: دفاعی که با حمله دیکتاتوری صدام و با پشتیبانی تمامی دنیا بر علیه ایران آغاز شد، دفاعی که هر دقیقه و ثانیه آن برای ایرانیان غرورآفرین است. ۳۱ شهریور که روزی به‌یادماندنی برای ایرانیان است، دیوانه‌ای به نام صدام با حضور در پادگانی در عراق و شلیک گلوله‌ای به سمت ایران جنگ تحمیلی را آغاز کرد.

این سرتیپ دوم ستاد ارتش ایران ادامه داد: عملیاتی که صدام علیه ایران آغاز کرد، عملیاتی با امکانات ۳ سپاه به استعداد ۱۲ لشکر مکانیزه، ۴۵ تیپ مستقل، حدود ۸۰۰ قبضه توپ، ۵۴۰۰ دستگاه تانک، ۴۰۰ هلیکوپتر و ۳۰۰ هواپیما و چند صد قبضه توپ هوایی بود. یعنی در همان روز اول و دوم جنگ، خرمشهر و آبادان سه بار بمباران شد و ۱۱ فرودگاه کشور نیز بمباران شد. این اعلام تجاوزی در سطح بین‌الملل بود. در دومین روز نبرد خرمشهر، ۶۰ شهید و ۱۱۰ مجروح تقدیم کشور شدند. در همین روز مقاومت جانانه ۳۴ روزه خرمشهر آغاز گشت. ارتش عراق در ۱۳۰۰ کیلومتر در مرز غربی ایران وارد کشور شد. 

اکبری با اشاره به شرایط ایران در زمان آغاز جنگ، بیان کرد: در آن زمان انقلاب اسلامی در دوران ابتدایی و نوپایی خود قرار داشت و از نظر سیاسی هنوز جایگاه مناسبی پیدا نکرده بود. همچنین ایران در بعد نظامی مشکلات خاصی داشت، کاهش مدت زمان سربازی باعث کاهش نیروی ارتش شده و ارتش ۴۵۰ هزار نفری ایران به ۲۵۰ هزار نفر تقلیل یافته بود. در داخل پادگان‌ها نیز نوع مدیریت مناسب نیروهای نظامی نبود و بسیاری از فرماندهان بالای ارتش دستگیر و برخی اعدام یا عزل شده بودند، در این شرایط حتی طرح انتقالات و جابه‌جایی غیرتخصصی فرماندهان نیز ابلاغ می‌شد. در این شرایط ارتش ایران یک جنگ نابرابر روبه‌رو شد. 

وی ادامه داد: سپاه پاسداران به‌عنوان یک سازمان انتظامی و با هدف امنیت شهرها و حفظ دستاوردهای انقلاب تشکیل شده بود، یعنی سازمانی رزمی نبود. سپاه مخصوص در هر شهر قرار داشت و سازمانی برای جنگ منظم رزمی محسوب نمی‌شد. اما با تمامی این موارد پای‌کار آمدند و عملیات‌های زیادی را طرح و اجرا کردند.

اکبری با اشاره به درگیری‌های غرب کشور همزمان با جنگ تحمیلی در خوزستان، افزود: همچنین جوانان ارتشی که بعد از سال ۵۶ فارغ‌التحصیل شده بودند هم تمرینات نظامی و تجربه‌های عملی را انجام نداده بودند، به همین علت اعزام سربازان منقضی، سال ۵۶ صورت گرفت. اکثر این اعزامی‌ها مسئولان و مدیران اداری بودند که کار کردن با آنان در جنگ سختی‌های خودش را داشت، اما عشق به ایران همه ما را با هم متحد می‌کرد. 

وی با اشاره به اقدامات ضدایرانی صدام پیش از آغاز جنگ مستقیم با جمهوری اسلامی، اظهار کرد: صدام قبل از اینکه جنگ را علیه ایران شروع کند، زمینه‌سازی‌های مهمی در کشور خود اعم از اخراج حدود 50 هزار ایرانی، دادن پناهندگی به ایرانی‌های فراری، ایجاد شبکه‌های رادیویی به زبان‌های مختلف اقوام ایرانی، چاپ نقشه‌های جعلی و... انجام داده بود. علاوه بر تمامی این اقدامات صدام نیروهای ذخیره خود را هم اعزام کرده بود که با تمام قوا با ایران بجنگند.

نگرانی از نفوذ انقلاب اسلامی در عراق

این فرمانده دفاع مقدس با بیان اینکه در زمان جنگ در تنگناهای اقتصادی به سر می‌بردیم، اضافه کرد: زیرا صادرات نفت تحریم شده بود و صنایع ما به صورت کامل فعال نبود. در مجموع تمامی موارد سیاسی، امنیتی، اقتصادی و نظامی در شرایط مطلوبی نبودیم و آمادگی آغاز جنگ را نداشتیم.

اکبری با اشاره به موضع‌گیری‌های حکام منطقه در قبال انقلاب اسلامی، بیان کرد: نوع حکومتی که صدام و بقیه حکام در منطقه پیش گرفته بودند، باعث می‌شد که نسبت به انقلاب اسلامی و نفوذ آن در بقیه جهان ترس و نگرانی داشته باشند و به همین علت صدام جنگ را علیه ایران آغاز کرد تا انقلاب اسلامی را در رسیدن به اهداف خود ناکام بگذارد. دلیل اصلی نگرانی صدام، تشیع 70 درصد مردم عراق و همسایگی این کشور با ایران بود. 

وی با بیان اینکه صدام سه منطقه از ایران را هدف قرار داده بود، تصریح کرد: در منطقه شمال غرب، صدام ارتفاعات مرزی ایران را برای استقرار ارتش عراق پیش‌بینی کرده بود تا با کمک گرفتن از شرایط و گروهک‌های نظامی در کردستان، بتواند پیشروی بهتری داشته باشد که این هدف خود دست یافت. در منطقه دوم یا همان منطقه میانی که شامل کرمانشاه و ایلام می‌شود، پیش‌بینی ارتش عراق پیشروی تا شهر کرمانشاه بود و می‌خواستند شهرهای مرزی را تصرف کنند تا به این شهر برسند، اما با دفاع جانانه‌ نیروهای ارتش، سپاه و مردم روبرو شد و نتوانست به هدف خود دست یابد. منطقه سوم هم جبهه جنوبی بود و صدام می‌خواست تا ماهشهر پیش‌روی کند که بتوانند سهم عراق از سواحل خلیج فارس را افزایش دهد، اما بازهم نتوانستند تا این مرحله وارد ایران شوند.

سرتیپ دوم ستاد ارتش گفت: خرمشهر و مردمان آن نماد دفاع و مقاومت هستند. در روزهای آخری که مردم ساکن خرمشهر، این شهر را ترک می‌کردند بر روی دیوارهای شهر با اسپری نوشته بودند «به خرمشهر بازمی‌گردیم» و دوستان می‌گویند که عراقی‌ها هم در بعضی از کوچه‌ها نوشته بودند «آمده‌ایم که بمانیم». این تقابل و نوشته‌های روی دیوار حاکی از غیرت و مقاومت مردمان ایران داشت. بعد از آزادسازی خرمشهر توسط ایرانیان، تابلویی در ورودی شهر خرمشهر نصب شد با نوشته‌ «به خرمشهر خوش آمدید، جمعیت ۳۶ میلیون نفر». این نوشته حاکی از این بود که ۳۶ میلیون ایرانی همه با هم تلاش کردند تا این شهر را از اشغال دشمنان عراقی آزاد کنند.

اکبری با بیان اینکه در جنگ تحمیلی ایران همزمان از زمین، دریا و هوا به ایران حمله می‌کرد، اظهار کرد: عکس‌العمل نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی در همان روز اول جنگ یعنی ۳۱ شهریور به نمایش گذاشته شد و چهار جنگنده ایرانی از پایگاه بوشهر به پرواز درآمدند و دو پایگاه از عراق را در چند نوبت بمباران کردند و سالم به خاک ایران بازگشتند. فردای ۳۱ شهریور یعنی یک مهر ماه نیز، ۲۰۰ فروند هواپیما از خاک ایران از شهرهای مختلف به پرواز درآمدند و ۱۴۰ فروند وارد خاک عراق شدند و بیش از ۱۲ پایگاه و فرودگاه‌ عراق را بمباران کردند. این عملیات که سایه البرز نام داشت، در تاریخ دفاع مقدس با افتخار ثبت شد. بعد از این عملیات، نیروی هوایی ایران فعالیت با اقتدار به بمباران مناطق تجاری و اقتصادی پرداخت. 

وی افزود: همچنین دلاورمردان نیروی هوایی ایران در سال اول جنگ اتفاقی را رقم زدند که در تاریخ جنگ‌های هوایی دنیا بی‌سابقه است؛ این عملیات که به عنوان جنگ «فانتوم‌ها» معروف است، یکی از دو عملیات موفق هوایی در جهان است که در دانشگاه‌های نظامی تدریس می‌شود. در عملیات «اچ 3»، ۸ جنگنده ایرانی به هدایت خلبان برات‌پور از داخل پایگاه ایران به پرواز درآمدند و چهار مرتبه در آسمان سوخت‌گیری کردند، دوبار در مرز مشترک عراق و سوریه بدون ارتباط رادیویی و در ارتفاع پایین با سرعت بالا پایگاهی را بمباران و بیش از ۴۵ هواپیمای عراقی را منهدم کردند. نکته جالب ماجرا اینجاست که تمام این 8 جنگنده سالم بازگشتند.

حذف نیروی دریایی عراق از صحنه جنگ

سرتیپ دوم ستاد ارتش همچنین با اشاره به عملیات‌های دریایی ایران در سال‌های ابتدایی جنگ تحمیلی، تصریح کرد: دلاورمردان نیروی دریایی نیز ابتدا با انجام عملیات‌های «اشکان» و «شهید صفری»، توانستند در ۷ آبان ماه سال ۵۹ عملیات معروف «مروارید» را با پشتیبانی نیروی هوایی انجام دهند. طی این عملیات صدور نفت عراق از داخل خلیج فارس ممنوع اعلام و نیروی دریایی عراق از صحنه جنگ حذف شد. 

اکبری با بیان اینکه جنگ سه مرحله داشت، اظهار کرد: مرحله اول متوقف کردن دشمن بود که در چند ماه اول به همت نیروهای زمینی محقق شد. مرحله دوم عقب راندن دشمن و سومین مرحله بیرون راندن دشمن از خاک جمهوری اسلامی ایران بود. برای بیرون راندن دشمن عملیات‌های گوناگونی در سال اول جنگ انجام دادیم و گاه شکست خوردیم و گاه پیروز میدان شدیم. اما تمام این موارد تجربه‌ای برای ایرانیان و باعث شکل‌گیری یگان‌های جدید ارتش شد.

وی با بیان اینکه با توجه به این موارد و با نظامی شدن سپاه پاسداران، عملیات‌های مهمی را طرح‌ریزی کردیم که اولین آن‌ها، عملیات مهم و مقدس «ثامن‌الائمه(ع)» بود، گفت: برای عملیات شکستن حصر آبادان یگان عمده‌ای نیاز بود، یگان‌های لشکر 21، 64 و... ارتش درگیر عملیات بودند، یگان‌های لشکر 77 مشهد هم به مناطق عملیاتی اعزام شده‌ بودند، به‌عنوان مثال گردان 147 در سوسنگرد، گردان 133 در آبادان و... بودند، اما قرارگاه و ستاد لشکر 77 هنوز در مشهد بود.  

این فرمانده دفاع مقدس ادامه داد: بنابراین با شناختی که ستاد ارتش از لشکر 77 داشت، بر روی آن برای این عملیات متمرکز شد و این لشکر را انتخاب کرد، زیرا لشکر و ستاد آزاد بودند و درگیر عملیات نشده بودند، علاوه برآن استقرار لشکر در جوار امام هشتم(ع) در روحیه آنان مؤثر بود، همچنین این لشکر در جریان انقلاب آسیب جدی ندیده بود و تنها فرماندهان آن جابه‌جا شده بودند. بدین ترتیب این لشکر انتخاب می‌شود و در اسفندماه 1359 براساس ابلاغ ستاد ارتش به لشکر 77، خیلی سریع در منطقه جنوب حضور یافت.

اکبری اضافه کرد: بنابراین لشکر 77 با جمع‌آوری یگان‌های خود از مناطق مختلف، حضور چندین گردان از یگان‌های دیگر ارتش و 2400 نیرو از سپاه و بسیج سازمان یافت و عملیات ثامن الائمه در ساعت یک دقیقه بامداد پنجم مهرماه سال 1360 با رمز «نصر من الله و فتح قریب» در نهایت غافلگیری اجرا شد. پس از 40 دقیقه اولین یگان لشکر بر سر سنگرهای دشمن بود و در ساعت 6:20 دقیقه روز بعد کل منطقه عملیاتی پاکسازی شد، این عملیات از جمله عملیات‌های موفق دوران دفاع مقدس است که با کمترین تلفات در سریع‌ترین زمان صورت گرفت.

وی با بیان اینکه در عملیات ثامن‌الائمه موفق به پاکسازی شرق رودخانه کارون شدیم و 150 تا 200 کیلومتر مربع از خاک ایران آزاد شد، افزود: همچنین آبادان عزیز هم پس از 348 روز از محاصره دشمن درآمد. در این روزها تنها از طریق دریا و هوا می‌توانستیم از نیروهای‌مان در داخل آبادان پشتیبانی کنیم و دسترسی زمینی به داخل شهر که در محاصره دشمن بود، نداشتیم.

اسارت 1700 نفر از نیروهای دشمن در عملیات ثامن‌الائمه

سرتیپ دوم ستاد ارتش با اشاره به گفته صدام در کنفرانس طائف با این مضمون که «حمله به ایران برای نیروهای عراقی یک تفریح است»، بیان کرد: چنین نادانی و غروری او را فراگرفته بود. در جریان عملیات ثامن‌الائمه 1700 نفر از نیروهای دشمن اسیر شدند و در ماهشهر پیش روی فرماندهان ایرانی رژه رفتند و سرهنگ جوادی، یک ساعت به زبان عربی آن‌ها را نصیحت کرد و این وقایع در شبکه‌های تلویزیونی دنیا پخش شد. عراقی‌ها در این عملیات 2000 کشته دادند و همچنین توانستیم 180 تانک و 300 دستگاه خودرو از آنان به غنیمت بگیریم و در عملیات‌های بعدی علیه خودشان استفاده کردیم.

اکبری با اشاره به شهادت افرادی همچون شهیدان «سرهنگ تولایی»، «سرهنگ نستوه» و «فرامرز عباسی» در عملیات ثامن‌الائمه، گفت: خروج آبادان از محاصره دشمن بود. عملیات ثامن الائمه، اولین عملیات کلاسیک نظامی ما بود که توانستیم در کوتاه‌ترین زمان با کمترین تلفات آن را انجام دهیم و چراغ راهنمای عملیات‌های بعدی‌مان شد و اعتماد به نفس و خودباوری را در رزمندگان ایجاد کرد.

وی با اشاره به در رأس بودن لشکر 77 در دوران دفاع مقدس، بیان کرد: آمار شهدای این لشکر، حدود 5300 نفر، مجروحان 15900 نفر و اسیران 2800 نفر است. پس از عملیات ثامن‌الائمه شهید صیاد شیرازی که فرماندهی قرارگاه عملیاتی غرب را به عهده داشت، به سمت فرماندهی نیروی زمینی درآمد و عملیات‌های «طریق‌ القدس»، «فتح‌ المبین» و «بیت‌ المقدس» را به طور مشترک با سپاه انجام داد که عملیات بیت‌المقدس منجر به آزادی خرمشهر در سوم خرداد 1361 شد.

این فرمانده دفاع مقدس تأکید کرد: علت و انگیزه این موفقیت‌ها، حضور و هدایت حضرت امام خمینی(ره) بود که جنگ را با باور‌های اعتقادی جوانان ایرانی در هم آمیختند و حضور گسترده جوانان موتور محرکه پیروزی در جنگ شد. برای انجام عملیات‌ها، پل معلقی به طول 13 هزار و 800 متر را بر روی هور ساختسم. همچنین پل معروف بعثت را بر روی اروند رود خروشان زدیم که نه پایه‌ای داشت و نه مهاری از بالا و قابلیت تحمل وزنی 70 تنی را داشت. تمام این‌ها به همت متخصصین ایرانی ساخته شد.

اکبری با بیان اینکه مردم ایران جنگ را اداره می‌کردند، اظهار کرد: از کودکی که برایم کمپوت به جبهه فرستاد تا ناخن‌گیری که هنوز به یادگار دارم، همگی در دفاع مقدس یاری‌دهنده ما بودند تا ایران عزیزمان را بیمه کردیم و همین باعث شد که دشمن دیگر جرات طمع به ذره‌ای از خاک ایران را نداشته باشد.

وی با بیان اینکه ارتش جمهوری اسلامی ایران در 34 روز نخست جنگ 1720 شهید، 2000 مجروح و 800 نفر مفقودالاثر تقدیم کرد، گفت: بر اساس یک محاسبه ریاضی صورت‌گرفته، برای آزادسازی هر یک کیلومترمربع از خاک ایران 72 لیتر خون شهید ریخته شده است و 14 شهید، 44 جانباز و 3 آزاده ایثار کردند تا یک کیلومتر مربع از خاک این سرزمین آزاد شود.  

این فرمانده دفاع مقدس همچنین با اشاره به تأثیرگذاری خلبانان ارتش جمهوری اسلامی، بیان کرد: شاید از ایشان کمتر سخن گفته شده باشد، اما باید دانست خلبانان بسیار در جنگ تأثیرگذار بودند و شهدای بسیار زیادی هم تقدیم کردند. ما خلبانان شاخصی در دوران دفاع مقدس داشتیم که از آن جمله خلبانی به نام شهید «علی اقبالی» است که رتبه نخست در میان 400 نفر از دانشجویان در آمریکا را کسب کرده بود و لقب سلطان پرواز را در دوران دانشجویی به او داده بودند. این شهید در جنگ بیشتر پایگاه‌های عراقی را بمباران کرد، به ‌گونه‌ای که صدام برای سر او جایزه تعیین کرده بود، هواپیمای او را در عملیاتی زدند و اسیر شد. این شهید را بسیار شکنجه و پیکرش را به دو نیم و قسمتی در نینوا و قسمتی را در موصل دفن کردند تا پیکرش هم پیدا نشود. با تلاش و کوشش صلیب سرخ و ستاد عملیات، شهادت ایشان تأیید شد و در 5 مهر 1361 قسمتی از پیکر ایشان به ایران آورده و در پایگاه هوایی تشیع شد.

دوست دارم کفنم پرچم ایران باشد

اکبری ادامه داد: شهید غفور جدی نیز که دوره خلبانی را در آمریکا طی و با دختر یکی از سناتورهای آمریکایی ازدواج کرده بود، با اصرار در نمایش روز نیروی هوایی آمریکا که خطرناک‌ترین مانورهای هوایی است، شرکت کرد و حرکاتی را انجام داد که موجب اعجاب و تحسین تماشاچیان شد. با شروع جنگ به این دلیل که همسر خارجی داشت، دچار مشکلاتی شد، اما در نهایت وارد صحنه جنگ گشت و در یکی از عملیات‌ها شهید شد. وقتی به او پیشنهاد داده بودند که در ارتش آمریکا بماند، گفته بود دوست دارم کفنم پرچم ایران باشد.  

وی همچنین به دلاوری‌های شهید خلبان یدالله خلیلی اشاره و اظهار کرد: او 12 ساعت روی آسمان پرواز و در آسمان سوخت‌گیری می‌کرد و توانست در یک روز 11 هواپیمای عراقی را منهدم کند. به عنوان مثالی دیگر، شهید خلبان عباس دوران، کسی بود که باعث شد کنفرانس کشورهای غیرمتعهد به هندوستان منتقل شود، زیرا بمباران‌هایی که توسط این شهید انجام می‌شد، عراق را ناامن کرده بود.

این سرتیپ دو ستاد ارتش با بیان اینکه با بیان اینکه دفاع مقدس برگ زرینی در تاریخ ایران‌زمین محسوب می‌شود، بیان کرد: زیرا در طول تاریخ هر وقت به ایران تهاجمی شد، قسمتی از خاک کشور جدا گشت، اما در جنگ تحمیلی 1500 کیلومتر اشغال شد و در حالیکه تمام دنیا هم عراق را پشتیبانی می‌کرد، اما یک وجب از خاک ایران جدا نشد و صدام هم به هیچ یک از آرزوهاش نرسید و ما به آنچه که می‌خواستیم رسیدیم و این از بزرگترین افتخارات است.

نگارش «از بیرجند تا چزابه گردان 809»

اکبری درباره نام‌گذاری کتابش با عنوان «از بیرجند تا چزابه، گردان 809» اظهار کرد: در زمان جنگ چزابه شرایط خاصی از نظر جوی، آب‌وهوایی و عملیاتی داشت، آنجا باتلاق بود و فاصله با دشمن در برخی مناطق 30 متر بود، و عراقی‌ها آن قدر در آن جا گلوله می‎ریختند که گاهی با خودم می‌گفتم این همه تجهیزات و سلاح از کجا می‌آورند.

فرمانده گروهان گردان 809 ارتش با بیان اینکه این گردان که در بیرجند تشکیل شده بود، برای دفاع از خاک کشور به چزابه رفت، افزود: در یکی از عملیات‌ها که موفق به عقب راندن دشمن شده بودیم، خبرنگاری برای مصاحبه آمده بود، به او گفتم مصاحبه نمی‌کنم و سپس مشت‌هایم را به درون خاک فرو بردم و بالا آوردم و گفتم از خاک چزابه فیلم بگیر و نشان بده که دو سوم آن ترکش است و حقیقت چنین بود. به همین دلیل بر آن شدم تا خاطراتی از آنچه بر این گردان گذشته را بنویسم و کتاب «بیرجند تا چزابه، گردان 809» را به روح شهید ثابت، فرمانده کل گردان 809 تقدیم کردم.

آرزوی دیدار فرزند

وی همچنین با اشاره به خاطره تولد فرزندش، تصریح کرد: اولین مأموریت گردان ما پس از عملیات غرورآفرین ثامن‌الائمه(ع) در شرق کارون بود. آن روزها منتظر تولد اولین فرزندم بودم و مانند هر پدری مشتاق بودم هنگام تولد فرزندم کنار همسرم باشم، هرچند زندگی ما نظامی‌ها به‌ویژه در زمان جنگ به هیچ‌وجه در اختیار خودمان نبود و مطمئن نبودم طبق برنامه می‌توانم خودم را به زمان تولد فرزندم برسانم یا نه. ضمن اینکه آن روزها وسیله ارتباطی محدود بود و برای تماس تلفنی باید از منطقه به اهواز می‌آمدیم که با توجه به مسئولیتم در گروهان این امر نیز مشکل بود، به هر حال شرایط آماده شد و توانستم به مرخصی بروم. از جبهه تا دارخُوین را با خودرو گروهان و از دارخُوین تا اهواز را با مینی‌بوس آمدم. ناگفته نماند آن زمان عراقی‌ها تا 15 کیلومتری اهواز آمده بودند.

این فرمانده دفاع مقدس ادامه داد: شهر زیر آتش توپخانه دشمن بود و صدای انفجار از دور و نزدیک به گوش می‌رسید. نزدیک غروب به اهواز رسیدم. خودم را به خروجی شهر رساندم و با همکاری افسر پلیس‌راه سوار اتوبوسی شدم که عازم تهران بود. از آنجایی‌ که جاده اهواز به سمت اندیمشک زیر آتش دشمن بود، از اهواز به سمت شوشتر رفتیم و از دزفول گذشتیم تا به تهران برویم. یادم هست روز بعد به تهران رسیدم و قبل از ظهر آن روز با اتوبوس عازم بیرجند شدم. صبح روز بعد وارد خانه شدم اما پسرم پنج روز قبل به دنیا آمده بود و اطلاع نداشتم که پدر شده‌ام. درباره فرزند دومم تصمیم گرفتم زمان تولدش در کنار همسرم باشم. چون می‌گویند هیچ‌کس حتی پدر یا مادر زمان تولد فرزند جای همسر را نمی‌گیرد.

اکبری اضافه کرد: این‌بار طوری برنامه‌ریزی کردم تا دوره عقیدتی ـ سیاسی را که باید در طول خدمت می‌گذراندم، با تولد فرزندم مصادف شود. دوره همزمان با ماه آخر بارداری همسرم بود. در روزهای آخری که منتظر تولد فرزندم بودم، به منطقه عملیاتی احضار شدم، عملیات کربلای 6 در پیش بود و باید فوری حرکت می‌کردم. شرایط بسیار سختی بود، از طرفی نمی‌توانستم تأخیری در اجرای دستور داشته باشم و از طرف دیگر نگران همسرم بودم و نمی‌خواستم او را در این شرایط تنها بگذارم و برای بار دوم کنارش نباشم. در آن لحظات از خداوند کمک خواستم که راه چاره‌ای پیدا شود.

وی بیان کرد: خدا را شکر توانستم بلیت پرواز تهیه کنم. 24 ساعت فرصت داشتم کنار همسرم باشم. از آنجایی‌ که خداوند همیشه یار و یاور بندگان است، آن شب فرزندم به دنیا آمد و فردا صبح شکرگزار از لطفش و با روحیه عالی عازم منطقه عملیات شدم و پس از 48 ساعت به منطقه فکه در جنوب رسیدم. گردان ما به منطقه غرب رفته بود و با آخرین خودرو از مسیر دهلران ـ مهران ـ صالح‌آباد به سمت غرب و گیلان‌غرب رفتم و پس از سه شبانه‌روز به سایر همرزمان پیوستم. البته با توجه به شرایط منطقه 55 روز بعد توانستم مرخصی بگیرم و دوباره فرزندم را ببینم. زندگی ما نظامی‌ها آن‌هم در شرایط جنگ این چنین بود، بسیاری شهید شدند و حتی تولد فرزندشان را ندیدند.