نسل‌کشی اسرائیل در سایه استانداردهای دوگانه غرب برای آزادی بیان
از نظر رهبران و سیاستمداران غربی، حمایت از فلسطینی‌ها به معنای حمایت از تروریسم است، تظاهرات‌کنندگان بازداشت شده و با تجمعات حمایت از فلسطین برخورد می‌شود، در عین حال می‌شنویم که اسراییل چاره‌ای جز نسل‌کشی ندارد!
به گزارش ایکنا به نقل از گاردین، مصطفی بیومی (Moustafa Bayoumi) استاد زبان انگلیسی در کالج بروکلین، دانشگاه سیتی نیویورک و یکی از نویسندگان گاردین در ایالات متحده در یادداشتی به موضوع رنج مردم فلسطین پرداخت و نوشت: برای جلوگیری از پاکسازی قومی قریب‌الوقوع غزه چه می‌کنید؟ این یک سؤال جدی است. اگر زمانی برای دفاع از حقوق مردم مظلوم فلسطین وجود داشته باشد، همین حالا است و با این حال، در بسیاری از نقاط جهان غرب، شما نمی‌توانید این کار را کنید زیرا به معنای واقعی کلمه غیرقانونی شده است. اصلاً این چطور ممکن است؟
در حال نوشتن این مطلب، فرانچسکا آلبانیز(Francesca Albanese)، گزارشگر ویژه سازمان ملل در سرزمین‌های اشغالی، از دبیرکل سازمان ملل، آنتونیو گوترش، می‌خواهد که از اسرائیل بخواهد کشتار خود را متوقف کند. او در X نوشت: تأخیر در فراخواندن اسرائیل به توقف انتقام از میلیون‌ها غیرنظامی فلسطینی، اوضاع را تشدید می‌کند.
صدها هزار فلسطینی به اجبار توسط نظامیان صهیونیست آواره شده‌اند و به تمام جمعیت شمال غزه، حدود 1.1 میلیون نفر، دستور داده شد همه چیز را رها کرده و به سمت جنوب حرکت کنند. (جمعیت غزه اکثراً پناهندگان سال 1948 هستند و برخی از فرار خودداری کرده‌اند، زیرا یک بار خانه‌های خود را 75 سال پیش از دست داده‌اند.) بمب‌های اسرائیلی بیش از 2670 نفر را کشته‌اند که حداقل 724 نفر از آنها کودک بودند و همه اعضای 47 خانواده مختلف فلسطینی - حدود 500 نفر از جمله ده‌ها کودک و نوزاد - در حملات هوایی اسرائیل قربانی شده‌اند.
اصطلاح نسل‌کشی، مانند فاشیسم، این روزها اغلب بدون دلیل مطرح می‌شود، اما لازم به یادآوری است که یک تعریف رسمی از آن وجود دارد. جنایت نسل‌کشی به معنای از بین بردن کلی یا جزئی یک گروه ملی، قومی، نژادی یا مذهبی است. برای ایجاد نسل‌کشی حداقل تعداد قربانیان لازم نیست، اما تلفات باید به اندازه‌ای باشد که کل گروه را تحت تأثیر قرار دهد. از آنجایی که نزدیک به 50 خانواده در حال حاضر و به طرز وحشتناکی نابود شده‌اند و ما تازه هفته اول این کشتار را پشت سر گذاشته‌ایم، چه کلمه دیگری را باید انتخاب کنیم؟
فوریت برای تظاهرات علیه چنین وحشت‌هایی نمی‌تواند ضروری‌تر باشد. با این حال سفیران عصر روشنگری ما عقاید دیگری دارند.
آزادی عقیده فقط برای حامیان اسرائیل !
در سرتاسر جهان غرب، رهبری سیاسی ما تصمیم گرفته که آزادی عقیده باید محدود شود. در واقع از نظر سیاستمداران غربی، ابراز حمایت از فلسطینی‌ها به معنای حمایت از حماس و تروریسم است و روایت‌های فلسطینی صرفاً نباید شنیده شود. این مفاهیم فقط حرف نیستند، خطرناک هم هستند.
ژرالد دارمانین، وزیر کشور فرانسه با ارسال پیامی به پلیس فرانسه تظاهرات حامیان فلسطینیان را ممنوع کرد. وی نوشت: تظاهرات طرفداران فلسطینی باید ممنوع شود، زیرا ممکن است باعث اختلال در نظم عمومی شود.
با اتخاذ این منطق، گمان می‌کنم باید اعلامیه جهانی حقوق بشر را به اعلامیه جهانی حقوق بشر غیر از مواقعی که این حقوق احتمال ایجاد اختلال در نظم عمومی را داشته باشد، تبدیل کنیم! ناگفته نماند که ممنوعیت‌های دولتی در مورد آزادی بیان به منزله سانسور است.
برلین هم تظاهرات حامیان فلسطین را ممنوع کرد. وین تظاهرات حامیان فلسطینیان را ممنوع کرد. چندین شهر در استرالیا تظاهرات حامی فلسطین را ممنوع کردند. در بریتانیا، وزیر کشور، سوئلا بریورمن (Suella Braverman)، به افسران ارشد پلیس گفت که اهتزاز پرچم فلسطین یا سردادن عباراتی خاص برای فلسطین احتمالا جرم کیفری تلقی خواهد شد.
وقتی کسانی که در قدرت هستند سعی می‌کنند روایت شما را با امتیاز دادن به دیگری سرکوب کنند این یک چیز است و زمانی که روایت شما را با انتساب نادرست جرم‌انگاری می‌کنند تا همه را از شما بترسانند، چیز دیگری است.
اینکه ده‌ها هزار نفر در لندن برای غزه راهپیمایی کردند و معترضانی که در سراسر بریتانیا، ایالات متحده و سایر بخش‌های جهان غرب تجمع کردند و گاهی خطر دستگیری را به جان خریدند آنهم صرفاً برای ابراز حمایت از فلسطینی‌ها، دقیقاً نوع شجاعت مورد نیاز را نشان می‌دهد.
در کالج بروکلین، جایی که من تدریس می‌کنم، رئیس کالج دانشجویانی را که برای حقوق فلسطینی‌ها تظاهرات می‌کردند، مجبور کرد خارج از محوطه دانشگاه، در آنجا با گروهی از افسران پلیس و یک زن عضو شورای شهر که طرفدار اسرائیل بود و در حالی که سلاح خود را نشان دادند، مواجه شوند.
در چنین فضایی، حمایت از فلسطینی‌ها در غزه امروز - در حالی که آنها با کاهش جمعیت، تبعید و مرگ روبرو هستند - به معنای واقعی کلمه به خطر انداختن جان خود است. در واقع، فقط فلسطینی بودن می‌تواند به معنای به خطر انداختن زندگی شما باشد.
همین حالا هم یک قتل به همین دلیل در ایالات متحده رخ داده است. در پلین‌فیلد، واقع در ایلینوی، وادیا الفیومه شش ساله با 26 ضربه چاقو به قتل رسید و مادرش نیز در یک جنایت ناشی از نفرت به شدت آسیب دید که گفته می‌شود انگیزه آن به دلیل مسلمان بودن مادر و فرزند بود. این حادثه زمانی رخ می‌دهد که گفتمان رسمی به مردم می‌گوید باید از مسلمانان و فلسطینی‌ها منفور بود.
ارزش‌های متناقض غرب
چگونه می‌توانیم جلوی چنین وحشتی را بگیریم؟ من هم این وحشت و درد را حس می‌کنم. در چند روز گذشته، یک شاعر مشهور غزه که می‌شناسم 30 نفر از اعضای خانواده خود را بر اثر بمب‌های اسرائیل از دست داده است. یک پزشک، شاعر و مترجم آمریکایی با استعداد فلسطینی که می‌شناسم، در مورد غم و اندوه خود پس از حمله هوایی اسرائیل و کشته شدن 17 عضو خانواده‌اش در غزه صحبت کرده است. این تجربیات مهم است. رنج ما انسانی است و ربطی به ملیت ندارد.
اما عدالت چطور؟ چند بار در مورد ارزش‌های به اصطلاح غربی برای ما سخنرانی کرده‌اند؟ من فردی متولد و بزرگ شده در غرب هستم. من یک غربی هستم، و با این حال آن ارزش‌های غربی در مورد غزه‌‌ای‌ها، فلسطینی‌ها، عرب‌ها و مسلمانان کاملاً دور ریختنی هستند.
ما می‌شنویم که اسرائیل وضعیت را طوری ارائه می دهد که گویی چاره‌ای جز نسل‌کشی ندارد و از ما انتظار می‌رود که با این کار کنار بیاییم؟ هرگز. درک آن سخت نیست. این واقعیت که گفتن این امر دشوار یا در برخی موارد جنایت‌آمیز شده است، نشان می‌دهد که واقعاً آن ارزش‌های به اصطلاح غربی چقدر سطحی بوده و چگونه ایستادگی برای فلسطین نیز برای نجات غرب از بدترین حالت خود است.
ترجمه: محمدحسن گودرزی
انتهای پیام
