این روزهای غزه؛ شهر اجساد با بوی گازهای سمی

به گزارش ایکنا، ابوعمار اینگونه به سؤالات خانواده شهدای فلسطینی پاسخ می‌دهد. دکتر یاسر یا ابوعمار این روزها داوطلبانه برای کفن و دفن شهدای غزه در بیمارستان شهدای الاقصی مشغول فعالیت است.

او درحالی که با ماژیک روی کفن‌ها واژه «ناشناس» را می‌نویسد می‌گوید در جنگ‌های زیادی داوطلبانه خدمت کرده اما این یکی در غزه کم‌نظیر است و فقط خدا است که تا الان یاری کرده و به ما صبر و تحمل این مصائب را داده است.
در ادامه گفت‌وگوی ابوعمار با خبرنگار الجزیره را می‌خوانید:

با گذشت بیش از یک ماه از آغاز جنگ غزه از ماهیت کار خود بگویید و اینکه روزانه چند پیکر دریافت می‌کنید:

از آغاز روز نخست جنگ غزه(هفتم اکتبر برابر با 15 مهر) اینجا هستم. تعداد شهدا زیاد است در یک روز با تعداد شهدایی مواجه می‌شویم که پیش از این در یک ماه به چشم می‌دیدیم. روزانه بین 70 تا 100 پیکر و برخی روزها که شدت حملات هوایی زیادتر است به 200 تا 250 تن هم رسیده است.

آیا سردخانه بیمارستان و محل فعلی برای دریافت این تعداد پیکر ظرفیت دارد؟

نه سردخانه فقط 10 پیکر را می‌تواند حفظ کند، فکر کن روزی 100 جسد به این جا می‌آورند گاهی شب‌ها اجساد را می‌آورند که مجبوریم تا صبح آن‌ها را نگهداریم و روز بعد به کفن و دفن آن‌ها برسیم. بسیاری اجساد شهدا مجهول‌الهویه هستند که باید چند روز اینجا بمانند بلکه فرد بازمانده‌ای برسد و آن را تحویل بگیرد. برای همین گاهی از کامیون‌های حمل بستنی استفاده می‌کنیم که تعدادشان محدود است و گیر نمی‌آید.

طبق اصول شریعت اسلامی غسل و کفن اصل است اما در این شرایط و با این تعداد زیاد اجساد، که بیشترشان متلاشی شده و قطع عضو دارند، غسل هم انجام نمی‌شود و فقط به تکفین اکتفا می‌کنیم.

من 24 ساعته در بیمارستان مستقر هستم جز در موارد ضروری اینجا را ترک نمی‌کنم. صبح تا غروب با یک سرعت کار می‌کنیم و وظیفه شرعی خودمان را در برابر شهدا انجام می‌دهیم.

تعداد اجساد زنان و کودکان در مجموع شهدا چند درصد است، چقدر از پیکرها سالم هستند؟

درصد کودکان و زنان شهید زیر 60 تا 65 درصد نیست، تنها 10 درصد اجساد سالم هستند. اکثر پیکرها به دلیل اینکه قطع عضو شده و متلاشی‌اند به سختی قابل شناسایی هستند. بدن‌های پاره پاره را در یخچال نگهداری می‌کنیم و سعی می‌کنیم نشانه‌های متمایز از آن‌ها پیدا کنیم، مثلا یک لباس خاص، یا یک علامت خاص، یک مارک خاص روی لباس، دستبند یا نشانه‌ای روی بدن... تا خانواده‌ها از طریق این نشانه‌ها فرزندان خود را بشناسند. اغلب این اجساد شناسایی نمی‌شوند و در گورهای دسته‌جمعی ناشناخته دفن می‌شوند.

همه اجساد عجیب هستند ما این صحنه‌ها را قبلاً هرگز ندیده بودیم. این اعضای بدن تکه تکه شده و این جمجمه‌های توخالی را هرگز ندیده‌ایم، گاهی اوقات جمجمه‌ها از داخل خرد شده‌اند، سر شکسته و از داخل متلاشی شده است. بچه‌های تکه تکه شده ... صحنه‌های غریب و تکان‌دهنده...

هرگز انتظار نداشتیم چنین صحنه‌هایی را ببینیم. یک روز کیسه‌ای را دستم دادند از اعضای بدن جگر، لوزالمعده و طحال اولین بار در زندگی‌ام بود که این اعضای بدن انسان را می‌دیدم. قبلاً هرگز در هیچ جنگی ندیده بودم شدت جراحات بدن در جنگ‌ها متفاوت است اما در غزه این بار این خشونت‌آمیزترین در نوع خود است...

از روزمره خود بگویید؟ چگونه با سؤالات خانواده شهدا در مورد عزیزانشان برخورد می‌کنید؟

از صبح زود با خانواده‌هایی که برای شناسایی فرزندان شهیدشان می‌آیند، مواجه می‌شوم. اجساد قابل شناسایی فوراً کفن و آماده دفن می‌شوند و برای تدفین به خانواده‌هایشان تحویل می‌شوند و نام آن‌ها در لیست شهدا ثبت می‌شود. کسانی که هویتشان مشخص نشده است برای تدارک دفن در کنار دیگر اجساد ناشناس در یخچال‌ها نگهداری می‌شوند.

پرسیدن از خانواده‌ها امری روزمره و بسیار دردناک است، مردم نمی‌دانند فرزندانشان کجا هستند و نمی‌توانند اجساد را شناسایی کنند.

ما یک قبرستان اصلی در دیرالبلح داریم که کاملاً پر شده است و مردم به حفر گورهای دسته جمعی روی آورده‌اند، اما در حال حاضر جایی برای یک قبر وجود ندارد، بنابراین مردم را به جستجوی قبر در مناطق دیگر هدایت می‌کنیم. مانند اردوگاه بریج، مغازی و غیره.

برپایی چادرهای مخصوص پذیرش پیکر شهدا به همراه یخچال هست. در این باره هم بگویید.

از آنجایی که ظرفیت بیمارستان برای جا دادن این حجم عظیم از پیکرهای شهدا و مجروحان در کنار هم بسیار کم است، بنابراین این چادر بیرونی برای قرار دادن اجساد تعبیه شده تا ابتدا پیکرها را آنجا ببرند و مردم بتوانند آنها را شناسایی کنند پس از شناسایی داخل بیمارستان شده و سپس در مرحله دوم به سردخانه منتقل می‌شوند، در مورد مجروحانی که هنوز زنده هستند آن‌ها نیز برای مداوا ... البته اگر جایی باشد... در بیمارستان بستری می‌شوند.

فکر می‌کنید که ارتش اشغالگر صهیونیستی از سلاح‌های جدید و خطرناکی استفاده می‌کند که آثاری بر روی بدن‌ها باقی می‌گذارد؟
کاملاً درست است، سلاح‌هایی که رژیم صهیونیستی استفاده کرده کشنده و بی‌سابقه هستند، اجساد تکه تکه به دست ما می‌رسد، بوی باروت، گوگرد و گاز می‌آید و گازهای سمی از اجساد منتشر می‌شود. گاهی به دلیل استنشاق گازهای ساطع شده از اجساد دچار تنگی نفس و اختلال در تنفس می‌شویم. من شخصاً 3 بار به خاطر همین دلیل دچار خفگی شدم و دارو مصرف کردم تا بتوانم به کارم ادامه دهم، زیرا از اجساد بو و گازهای خفه کننده‌ای متصاعد می‌شود و حتی ماسک هم برای انسداد این بوها کارساز نیست.

بوی اجساد در حال تجزیه همه جا را پر کرده است، با این موضوع چگونه برخورد می‌کنید؟
در اثر بمباران منازل بر سر مردم و نبود تجهیزات برای آواربرداری، اجساد برای روزهای طولانی زیر خانه‌های تخریب شده باقی می‌ماند و اعضای بدن متلاشی شده تحویل ما داده می‌شود که طبق شریعت اسلام با آنها برخورد می‌شود به گونه‌ای که آبروی شهدا حفظ شود.

چگونه می‌توانید مقادیر زیادی کفن تهیه می‌کنید؟
اصل در شرع این است که جسد را در سه لایه پارچه سفید می‌پوشانند، اما اکنون ما اجساد را با یک لایه کفن می‌‌پوشایم، ذخیره کفن‌ها رو به اتمام است و همین امر ما را بر آن داشته است.

بدتر از همه اینکه سوخت ژنراتورهای بیمارستان در حال اتمام و این فاجعه است، قطع برق همه بخش‌های بیمارستان از جمله سردخانه‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

چه صحنه‌هایی در هفته‌های گذشته بیشتر شما را آزار داده است؟
مشاهده پیکرهای کودکان شهید خیلی دردناک است، دل را می‌لرزاند؛ دیدن جسد بچه‌های خردسال که از هم پاشیده شده‌اند چیز دردناکی است و این صحنه‌ها جلوی چشمان ما تکرار می‌شود، من شب‌ها خوابشان می‌بینم انگار که فیلم سینمایی است. نوار جلوی چشمانم تکرار شد، ما برای آنها و این وضعیت گریه می‌کنیم، اما نمی‌دانیم چه کنیم.

انگیزه شما برای تحمل این شرایط سخت کاری چیست؟
حقیقت این است که ما هر روز صحنه‌های دردناکی را می‌بینیم و اگر خدا به ما صبر نمی‌داد برای دیدن این صحنه‌ها طاقت نداشتیم. تحمل این بوها ...این صحنه‌ها... فقط صبر خدادادی می‌خواهد. این بسیار دردناک است، از خدا می‌خواهیم که جنگ متوقف شود و از مردم نوار غزه محافظت کند. تیم کاری ما داوطلبانه در راه رضای خداوند متعال مشغول به فعالیت است، ما کارمند نیستیم و به هیچ سازمان، حزب و نهاد دیگری وابسته نیستیم و حقوقی نمی‌گیریم، برای رضای خدا کار می‌کنیم و اجر کارمان را فقط از خداوند متعال می‌خواهیم.