«پهلوان کوچک»؛ روایت زندگی شهید عیدی استویی

به گزارش ایکنا از لرستان، کتاب «پهلوان کوچک» توسط محمدتقی عزیزیان، از نویسندگان لرستانی به تازگی به رشته تحریر درآمده و به همت انتشارات پرنگار با تیراژ ۱۳۵۰ نسخه و در ۱۷۵ صفحه قطع رقعی منتشر شده است. این کتاب شامل مطالبی از فراز و فرودهای زندگی شهید لرستانی عیدی است که طی مراسمی یکم اسفندماه در فدراسیون کشتی جمهوری اسلامی ایران رونمایی شد.

کتاب پهلوان کوچک براساس زندگی کشتی‌گیر مهدی استویی فرزند شهید عیدی استویی گردآوری و طی آن خاطراتی از شهید عیدی استویی و زندگی و شهادت وی و همچنین همسر شهید استویی صغری حسنوند بیان شده است.

شهید عیدی استویی از مستشاران نظامی جمهوری اسلامی از خطه لرستان بود که در لبنان و سوریه منشأ خدمات فراوانی بود.

وی یکم مهرماه سال ۱۳۴۲ در شهرستان پلدختر به دنیا آمد، پدرش رضا و مادرش شاه‌پری نام داشت که به ترتیب در سال‌های ۱۳۵۱ و ۱۳۶۱ فوت کرده‌اند.

عیدی تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت، قبل از انقلاب معلم بود، وی در لبنان هم‌رزم شهید مصطفی چمران بود و بعد از آموزش‌های نظامی به ایران برگشت و مدتی شهردار الشتر و سپس در فرمانداری پلدخنر مشغول به کار شد.

عیدی استویی در سال ۱۳۵۶ با صغری حسنوند ازدواج کرد و صاحب سه پسر شد و ۲۳ دی‌ماه سال ۱۳۶۵ در بمباران هوایی شهر خرم‌آباد بر اثر اصابت ترکش به همراه همسرش به شهادت رسید و پیکر وی را در زادگاهش شهر پلدختر به خاک سپردند.

وصیت‌نامه شهید عیدی استویی

شهید «عیدی استویی» در بخشی از وصیت‌نامه خود نوشته است: «چه زیباست لحظه‌ای که تفنگ از زمین برداشته شود و به سوی دشمن نشانه رود و چه زیباست لحظه‌ای که دشمن را ذلیل و خوار به اسارت می‌گیریم.

هرکس فرزند امام حسین(ع) و فدایی امام باشد، باکی از دشمن و مهاجرت از کشور خویش و دوری از زن و بچه، قوم و خویش و فامیل را ندارد و به زندگی مادی دل نمی‌بندد، ما با دست خالی گلوی دشمنان زبون اسلام عزیز را خواهیم فشرد و آن‌ها را خفه خواهیم کرد.

آیا اگر از شما بخواهند که از انقلاب اسلامی به رهبری امام بزرگوار دفاع کنید، انصافاً هر چند جان‌تان در خطر باشد، جواب مثبت نمی‌دهید؟»

در بخش دیگری از وصیت‌نامه شهید عیدی استویی آمده است: «آرزویم این بود که هرچه بتوانیم اطلاعات کسب کنیم و آماده باشیم تا تفنگ‌هایی که بر زمین می‌افتد را برداریم و راه شهیدان را ادامه بدهیم تا کاخ‌های سفید و کرملین بر سر مفسدین روی زمین خراب شوند.

هیچ انسانی نیست که در این دنیا برای همیشه زنده بماند، پس چه بهتر که انسان در راه هدف گامی بردارد و حتی جان خویش را نثار کند.

شکر خداوند یکتا که این فرصت الهی را نصیب ما کرد تا بار‌ها شعار «مرگ بر اسرائیل»، «مرگ‌ بر آمریکا»، «مرگ‌ بر شوروی» و «مرگ بر فرانسه» و دیگر جنایت‌کاران عصر را سر دهیم.»

این شهید لرستانی در بخشی از وصیت‌نامه‌اش به حضورش در لبنان اشاره کرده و آورده است: «امروز در سرزمین مظلوم لبنان در کنار شیعیان، دفاع از آن‌ها را به مرحله عمل درآوردیم و خوشحالم که در چنین جایی هستم جایی که امام موسی صدر‌ها و شهید چمران‌ها درد‌های آن را احساس و لمس کرده بودند، چه جنایت‌هایی که بر این ملت محروم نشده است و چه ارزش انسانی که از آن‌ها گرفته نشده است.

اگر در همین مدت کوتاهی که سعادت یاریم کرد توانستم لبنان را از نزدیک لمس کنم، به خدا قسم، به حضرت زینب کبری(س) قسم و به قلب سوراخ سوراخ شده شهیدان قسم که تا آخرین لحظه زندگی‌ام خواهم جنگید و یک لحظه مجال خواب خوش را به دشمن زبون و شیطان‌صفت نخواهم داد.»