توفیق بهره‌مندی از نوافل

حجت‌الاسلام مجتبی شعشعی، مسئول دفتر نمایندگی ولی‌فقیه در جمعیت هلال‌احمر استان یزد، در گفت‌وگو با ایکنا از یزد در شرح دعای روز بیست و هشتم اظهار کرد: در فراز اول دعای امروز از خداوند می‌خواهیم: «اللهمّ وفّر حظّی فیهِ من النّوافِلِ، ای خدا در این روز به اعمال نافله و مستحبات مرا بهره وافر عطا فرما» افرادی که موفق به انجام مستحبات هستند راحت‌تر می‌توانند در مسیر عبودیت و بندگی خدا حرکت کنند.

وی ادامه داد: اگر نماز واجبی بدون نوافل و اذان و اقامه ادا شود، تکلیف انجام شده است، امّا لذت لازم از آن برده نمی‌شود. همین نوافل و کارهای مستحبی است که انسان را برای نماز آماده می‌کند. در روایات امامان معصوم(ع) وارد شده است که نوافل کمبودهای نمازهای واجب را نیز جبران می‌کند، یعنی اگر آن کیفیت لازم در ادای نماز واجب رعایت نشده باشد، نافله، آن را جبران می‌کند. از طرف دیگر، نوافل، علاقه و کشش آدمی را به انجام طاعات و حسنات نشان می‌‌دهد به گونه ای که حتی خارج از تکلیف شرعی واجب، عشق و علاقه به عبادات، او را به عمل نیک وا می‌دارد.

شعشعی افزود: در صدر همه نوافل، نماز شب قرار دارد که مؤمن در دل شب از خواب بیدار می‌شود و در مقابل پروردگار به نماز می‌ایستد، در واقع توفیق به پا داشتن نماز شب، یکی از بهره‌های مستحبات و حَظّ از نوافل است که باعث نورانیت انسان، جلب رزق و روزی و برکت در عمر می‌شود و اسباب قرب الهی را فراهم می‌کند.

وی ادامه داد: نماز شب به قدری اهمیت دارد که حضرت سیدالشهدا(ع) خطاب به خواهر خود می‌فرمایند: «خواهرم من را در قنوت نماز شب یاد کن»، اینکه در قنوت نماز وتر چهل مؤمن را یاد می‌کنیم، در واقع بنده برای دیگران طلب آمرزش و مغفرت می‌کند.

مسئول دفتر نمایندگی ولی‌فقیه در جمعیت هلال‌احمر استان یزد گفت: در فراز دوم می‌خوانیم: «واكْرِمْنی فیهِ بإحْضارِ المَسائِلِ، و به حاضر و آماده ساختن مسائل در حقم کرم فرما» انسان از خداوند می‌خواهد که در فردای قیامت در برابر سؤال و جواب‌ها بتواند به خوبی پاسخ دهد زیرا که گاهی در این دنیا که در معرض آزمایش و امتحان قرار می‌گیرد، برخی مطالب از ذهن او حذف می‌شود و نمی‌تواند محفوظات خود را به یاد آورد این در حالی است که در احوالات قیامت ممکن است خیلی از نکات و مسائلی که کاملاً به آن احاطه دارد، را فراموش کند پس از خداوند می‌خواهیم تا بتوانیم آموخته‌های ما در معرض خداوند متعال قرار دهیم.

شعشعی افزود: در فراز بعدی می‌خوانیم: «و قَرّبِ فیهِ وسیلتی الیكَ من بینِ الوسائل، و وسیله مرا بین وسایل و اسباب بسوی حضرتت نزدیک ساز» دستگیری از نیازمندان، حضور در مجلس علم و عالم، نگاه به چهره عالم و آیات نورانی قرآن را نظاره کردن، تسبیح خداوند گفتن و شنیدن موعظه حکمت‌آمیز از جمله مواردی است که انسان را به رحمت واسعه الهی نزدیک می‌‌کند اما بالعکس اگر چشم و گوش خود را از حقایق دنیا بسته و نشنود، از جمله غافلان شمرده شده و جایگاهش از چهارپایان پست‌تر خواهد شد. 

وی بیان کرد: در پایان می‌خوانیم: «یا من لا یَشْغَلُهُ الحاحُ المُلِحّین؛ ای خدایی که سماجت و الحاح بندگان تو را باز نخواهد داشت». خدا شنوا و بینا است و از میان این همه شور و غوغای نیایشگران، صدای همه را می‌شنود و به ندای همه پاسخ می‌دهد.