اصول اساسی انسانیت و بهره‌مندی از آسایش
اصول اساسی انسانیت آنقدر ارزشمند است که اگر روزی فرا رسد که تمام مردم روی این کره خاکی واجد آن اصول باشند و عملاً آنها را در بین خود رعایت کنند با تمام اختلافاتی که از نظر عقیده، نژاد، زبان و دیگر جهات با یکدیگر دارند همه با هم در کمال سعادت و سلامت زندگی خواهند کرد و از نعمت آسایش و رفاه بهره‌مند خواهند بود.
به گزارش ایکنا از خوزستان، حجت‌الاسلام والمسلمین محمدحسن انصاری، مدیر مدرسه علمیه آیت‌الله‌العظمی آقا شیخ محمدجعفر انصاری(ره) اهواز در سلسله جلساتی به شرح دعای مکارم‌الاخلاق امام سجاد(ع) پرداخته است. جلسه پنجم این شرح از دعا تقدیم مخاطبان می‌شود.
بسم الله الرحمن الرحیم
امام سجاد(ع) به پیشگاه الهی عرض می‌کند: «وَ اُثیبَ مَن حَرَمَنی بِالبَذل؛ بارالها موفقم بدار تا کسی که مرا محروم نموده از بذل و بخشش برخوردار سازم.»
برخی از رفتارها و کارهای انسان در حالت طبیعی در دیدگاه مردم عادی است مثل اینکه شخصی به شما به احسان و نیکی برخورد کند و شما هم در مقابلش این‌گونه عمل کنید، اما خلاف این رویه غیر طبیعی است.
خداوند متعال در قرآن کریم می‌فرماید: «هَلْ جَزَاءُ الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ»، اما هرگاه شخصی توانست بر نفس خود مسلط شود که بدی و ظلم را با احسان و نیکی پاسخ دهد این از نظر اخلاقی کار فوق‌العاده و ممتازی محسوب می‌شود و به قول شاعر که خوب سروده:
بدی را بدی سهل باشد جزا/ اگر مردی اَحسِن اِلی مَن اَساء
امیرالمؤمنین علی(ع) می‌فرماید: مهمترین عاملی که سبب بهره‌مندی از رحمت ایزدی می‌شود این است که در باطن خیرخواه همه مردم باشی.(غررالحکم)
اصول اساسی انسانیت آنقدر ارزشمند است که اگر روزی فرا رسد که تمام مردم روی این کره خاکی واجد آن اصول باشند و عملاً آنها را در بین خود رعایت کنند با تمام اختلافاتی که از نظر عقیده، نژاد، زبان و دیگر جهات با یکدیگر دارند همه با هم در کمال سعادت و سلامت زندگی خواهند کرد و از نعمت آسایش و رفاه بهره‌مند خواهند بود.
امام موسی کاظم(ع) در حدیثی می‌فرماید: مردم تمام کره زمین در رحمت و آسایش هستند و خوب زندگی می‌کنند مادامی که دارای سه صفت باشند: اول آنکه یکدیگر را دوست بدارند و نسبت به هم علاقه انسانی داشته باشند، دوم آنکه در امانت‌های مالی به یکدیگر خیانت نکنند و سوم آنکه اعمالشان بر وفق حق و عدل باشد.
در حدیثی پیامبر اکرم(ص) می‌فرماید: «رَاسُ العقلِ بَعدَ الدّین التَّوَدُدُ اِلی النّاسِ وَ اصطِناعُ الی کُلِّ بَرِ وَ فاجِرِ؛ پس از ایمان به خدا سرآمد تمام اعمال عاقلانه، بشردوستی و نیکی به همه مردم است، خواه خوب باشند و درستکار و خواه فاسق باشند و گناهکار.» (مستدرک الوسائل جلد 2)
این حدیث تکلیف همه ما را در برخوردها روشن کرده تکلیف کسانی که با اخلاق تندشان افراد را از دین فراری می‌دهند. یادمان باشد که اسلام دین محبت و مودت است و غضب و خشم در برابر دشمن است. با افرادی که مرتکب گناه شده‌اند با تندی برخورد نکنیم او بیمار است و باید ناجی باشیم و او را درمان کنیم. بیاییم قدری به رفتار خود در خانه و اجتماع بیندیشیم شاید در اشتباه باشیم و بتوانیم جبران کنیم.
[اللهم وفقنی لصالح الاعمال]
خدایا توفیق عمل صالح به ما عطا فرما
