حضرت علی(ع) بهترین و کامل‌ترین الگو برای مردم و تمام حاکمان دینی در نحوه حکومت‌داری است، امیرالمومنین در مورد مخالفانش که دست به اسلحه نمی‌بردند، تا جایی که امکان داشت، مدارا و ارشاد می‌کردند نه مقابله نظامی؛ اما اگر مخالفت عملی کرده و دست به شمشیر می‌بردند و برای مسلمانان مشکل ایجاد می‌کردند، نحوه رفتار حضرت متفاوت بود.

هر کس با شما اختلاف دارد؛ اختلاف را حل کن، نه مخالف را از پا در بیاور! «ادفع بالّتی هی احسن السّیئه» بدی را با نیکی درمان کن، مرض را که با مرض معالجه نمی‌کنند، مرض را با دارو معالجه می‌کنند؛ این پیام قرآن است. فرمود: شما می‌دانید بدی یعنی چه، بد هم یعنی چه کسی؛ مبادا بدی را رها کنی، بد را از پا در بیاوری! با هر مخالفی سعی کن که خلاف را برداری، نه مخالف را! این فکر جهانی است، مخصوص به ایران نیست. غرب هم باید بداند اگر بخواهد متمدّنانه زندگی کند، باید اختلاف خود را با دیگران حل کند، نه مخالف را تحریم کند، نه مخالف را فشار بیاورد، نه مخالف را زیر پای خود لِه کند؛ شرق هم همچنین است. [آیت‌الله جوادی آملی]

قرآن کریم به عنوان کامل‌ترین کتاب آسمانی همواره انسان‌ها را به رعایت اصول اخلاقی سفارش کرده است. این کتاب آسمانی نکاتی را درباره اهانت به مخالفین فکری و مقدسات دیگران متذکر شده است که از زبان شهید آیت‌الله مطهری آن‌ها را می‌شنویم.

آیه 125 سوره مبارکه «نحل»، به تبیین مراحل و گام‌های مواجهه منطقی با مخالفان فکری اسلام می‌پردازد که شامل دعوت بر مبنای حکمت، موعظه و اندرز نیکو و جدال و مناظره احسن است.